درس هایی از یورو۲۰۲۰

️ درس هایی از #یورو_۲۰۲۰

 ابراهیم جعفری

 مسابقات فوتبال یورو ۲۰۲۰ با تمام فراز و نشیب ها به پایان رسید و دستاوردهایی را برای جهانیان به یادگار گذاشت.

 با انجام ۵۰ مسابقه در ۱۱ شهر و ۱۱ کشور اروپایی و سپری شدن یک‌ ماه از آغاز مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی اروپا، دو تیم انگلیس و ایتالیا به فینال رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ راه یافتند که با قهرمانی ایتالیا پایان یافت.

 آلبرکامو نویسنده و فیلسوف مشهور قرن بیستم در جایی گفته بود تمام آنچه را از اخلاق و تعهد گرفته ام، مدیون فوتبال هستم. او که از فوتبال برای زندگی اش درس گرفته بود، اعتقاد داشت اخلاق و ارزش های ساده زمین فوتبال  فرصت خوبی برای تکامل انسان هاست؛ زیرا اگر فوتبال امری اخلاقی نبود، نمی توانست جهان شمول شود.

  یورو ۲۰۲۰ به‌عنوان یک کلاس درس زنده، شیوه صحیح رقابت و برخوردهای اصولی و اخلاقی را به ما یاد داد. نقطه اوج این داستان، پنالتی اعلام‌شده به ضرر دانمارک در بازی با انگلستان بود.
دانمارک که به‌عنوان یکی از شگفتی‌سازان مسابقات خودش را تا نیمه‌نهایی بالا کشید، تیم شایسته‌ای بود و برای راهیابی به فینال و کسب عنوان قهرمانی انگیزه بالایی داشت؛ اما با این که شرایط به نفع اش بود، در وقت‌های اضافی بازی با انگلستان در نیمه‌نهایی یک ضربه پنالتی بسیار مشکوک علیه این تیم اعلام شد. اکثر کارشناسان داوری در سراسر جهان عقیده دارند آن صحنه پنالتی نبود. داور وسط نیز به خودش زحمت بازبینی صحنه را نداد؛ اما دانمارکی‌ها بدون اعتراض شرایط را پذیرفتند و با حذف خود کنار آمدند. این زیبایی فوتبال حرفه‌ای است که می توان آن را به زندگی هم تعمیم داد.

 از نکات حائز اهمیتی که در این تورنمنت خودنمایی می کرد، عدم اتکا مربیان به ستاره ها بود. برخلاف سال های دور و دهه های پیشین که نبوغ ستاره ها تعیین کننده سرنوشت بازی ها بود، امروز نتایج تیم ها بیش از هر عامل دیگری به همدلی و روح جمعی بازیکنان، مربیان و تفکرات آنان بستگی دارد.
 مربیانی نظیر مانچینی، ساوتگیت و انریکه شکل جدیدی از فوتبال را به نمایش گذاشتند. کسپر یولمند سرمربی دانمارک و ولادیمیر پتکوویچ سرمربی تیم سوییس نشان دادند با دست های نسبتا خالی هم می توان معجزه کرد.

 #امید تا آخرین لحظه

 در چند مسابقه یورو ۲۰۲۰ شاهد بودیم تیم هایی که با یک یا دوگل از رقیب خود عقب بودند، حتی در دقایق پایانی بازی با اتخاذ تدبیر مناسب از سوی مربیان دوباره نیرو گرفتند و با جبران گل های خورده و کشیده شدن زمان به وقت های اضافی و ضربات پنالتی پیروز میدان شدند. (come back )
 نمونه بارز آن را در مسابقه میان دوتیم فرانسه و سوییس شاهد بودیم که در آخرین دقایق وقت قانونی سویس از شکست گریخت و با پشت سر گذاردن وقت های اضافی، در نواختن‌ ضربه های پنالتی فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ را مغلوب ساخت.
آیا نمی توان این وضعیت را به زندگی انسان ها تشبیه کرد که هیچ زمانی برای فاصله گیری از خطاها و اشتباهات دیر نیست و می توان دوباره به زندگی بازگشت؟

 در اینجا ذکر خاطره ای را در مورد تاثیر فوتبال بر کُنش علمی نگارنده مناسب می دانم. در سال ۱۹۹۹ میلادی مسابقه فینال لیگ قهرمانان اروپا بین دو تیم بایرن مونیخ و منچستر یونایتد برگزار گردید. تیم بایرن مونیخ که علی دایی را نیز به همراه داشت، تا دقیقه ۹۰ با گلی که از طریق یک ضربه آزاد به دست آمد، پیشتاز بود و همه بر این باور بودند که بایرن مونیخ فاتح جام خواهد بود؛ اما با اعلام ۳ دقیقه وقت اضافی از سوی داور چهارم، ظرف دو دقیقه تیم منچستر یونایتد با دو گل پی در پی با فاصله یک دقیقه ۲ بر ۱ پیش اُفتاد و بُهت و حیرت را در میان همگان حاکم ساخت و قهرمان شد.

 اینجانب در آن مقطع زمانی از پایان نامه کارشناسی ارشد خود دفاع نموده و مشغول رفع کاستی ها و اصلاحات تاکید شده از سوی استادان بودم. اینترنت هم در دسترس همه نبود. یکی از مواردی که حداقل ۴ ماه با آن دست به گریبان بودم، فراموش نمودن آدرس (Refrence) یک پاراگراف در متن مبانی نظری بود. این پاراگراف حلقه اتصال حائز اهمیتی میان بخش های مطالب به شمار می رفت. پس از تلاش ۴ ماهه و مایوس شدن از به دست آوردن آدرس این پاراگراف، تصمیم گرفتم از کنار آن عبور کنم؛ اما پس از مشاهده صحنه های فوتبالی بالا اراده جدیدی در من برای یافتن آدرس مورد نظر پیدا شد.

با خود اندیشیدم که نباید امید را از دست داد. پس از دو هفته تلاش بی وقفه، به هدف خود رسیدم و آدرس مورد نظر را در ماهنامه اطلاعات سیاسی، اقتصادی پیدا کردم. بدون شک اگر آن مسابقه را تماشا نمی کردم، هرگز به فکر تلاش مجدد نمی افتادم.

 از موارد قابل تحسین و زیبای فینال یورو ۲۰۲۰ اقدام سرمربی تیم انگلیس بود که حتی پس از شکست با بازیکنان خود حلقه اتحاد و همدلی تشکیل داد و بار دیگر روحیه امید را برای آینده در آنان ایجاد کرد

.

..