دکتر ابراهیم جعفری
فرهنگی
دکتر ابراهیم جعفری
فرهنگیخلق جهان با قلم ریاضی - به مناسبت ۱۴ مارس روزجهانی ریاضیات
خلق جهان با #قلم_ریاضی
به مناسبت ۱۴ مارس #روزجهانیریاضیات
علی اکبر جعفری و ابراهیم جعفری
در سال ۲۰۱۹ میلادی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد ( یونسکو ) در چهلمین کنفرانس سالانه خود تصمیم گرفت روز ۱۴ مارس ( ۲۴ اسفند ) را به عنوان روز جهانی ریاضیات نام گذاری کند.
شورای اجرایی سازمان یونسکو با توجه به نقش ریاضیات در پیشبرد سایر علوم؛ به‌ویژه در فهم مسائل بزرگ اجتماعی، زیست‌محیطی و معضلات مربوط به آن‌ها مانند آثار تغییرات آب و هوایی، مبارزه با نابودی تنوع زیستی، پیش‌بینی و برآورد نیازهای رشد جمعیت از جمله غذا و کمک به یافتن راهکارهای علمی، این تصمیم را اتخاذ کرد.
هدف از نامگذاری روز بین‌المللی ریاضیات، در معرض نگاه عموم قرار دادن فعالیت‌های حوزه ریاضی در طول سال است.
در سند مربوط به نامگذاری این روز، با اشاره به میراث علمی مریم میرزاخانی و سه بانوی دیگر ریاضیدان، بر نقش سازنده زنان در توسعه ریاضیات تأکید گردیده و از آنان به عنوان الگوهایی برای زنان و دختران جویای دانش در همه جوامع نام برده شده است.
روز جهانی ریاضیات بر اساس #عدد_پی (۳/۱۴)، روز چهاردهم از سومین ماه سال میلادی در نظر گرفته شده است.
ریاضیات عالی ترین دستاورد فکری و اصیل ترین ابداع ذهن آدمی است. موسیقی می تواند روح را برانگیزد یا آرام سازد. نقاشی می تواند چشم نواز باشد. شعر می تواند عواطف را تحریک کند. فلسفه می تواند ذهن را قانع سازد. مهندسی می تواند زندگی مادی آدمی را بهبود بخشد؛ اما ریاضیات همه این موارد را باهم عرضه می کند.
این سخن #گالیله، فیلسوف و بنیانگذار فیزیک جدید مشهور است که خداوند جهان را با قلم ریاضی خلق کرده است. با این نگاه بود که تصویر جهان و گزارش آن نسبت به گذشته تفاوت پیدا کرد و علم جدید به وجود آمد.
علم لقمه برگرفتن از سفره طبیعت و ریاضی زاییده احتیاج است. ریاضی انعکاس دنیای واقعی در ذهن ماست. به عبارتی زیباترین زبان برای توصیف طبیعت و روابط بین پدیده‌های آن است. می توان گفت: "ریاضیات، مطالعه شباهت ها در تفاوت ها و مطالعه تفاوت ها درشباهت هاست."
علت اساسی موفقیت ریاضیدانان در آفریدن علمی به این زیبایی که عمیق‌ترین معرفت بشری شمرده می‌شود، سخت‌گیری بدون بخششِ کوچک ترین خطا در کنار پذیرش معیارهای منطقی به همراه جدیت، خلاقیت، اندیشیدن و شجاعت است. به هر بخش از زندگی که کنجکاوانه و با دقت بنگریم، اثر مستقیم یا غیر مستقیم ریاضیات را در آن مشاهده می‌کنیم. ریاضیات به ما کمک می کند تا مشکلات و موضوعات زندگی را بهتر و راحت تر تجزیه و تحلیل کنیم. بی جهت نیست که راجر بیکن می گوید: "ریاضیات کلید دروازه ورود به همه علوم اعم از پزشکی، موسیقی، ادبی، اجتماعی، نجوم، صنعت و ... است."
تاریخ پیشرفت های بشری سرشار از مصادیق، استدلال ها و نتایجی است که با صراحت و روشنی نقش ریاضیات را در علوم پایه، نقش علوم پایه را در پیشرفت علوم، نقش علوم را در تحولات فناوری و نقش فناوری را در توسعه همه جانبه، متوازن و پایدار جوامع نشان می دهد. پس سخن گفتن از فضیلت و اهمیت ریاضی در گذشته، حال و حتی آینده تنها یادآوری یک امر بدیهی و روشن است.
تاریخ علوم نشان می دهد که کشور ما با داشتن نقش غالب در ریاضیات، قابلیت و ظرفیت شکوفایی جهانی در این بخش را دارد. درخشش چهره ای افتخارآفرین در صحنه بین المللی مانند زنده یاد #پروفسورمریممیرزاخانی برنده جایزه " #فیلدز " گواه صادقی بر این مدعاست.
باید گذشته خویش را به خوبی بشناسیم؛ اما در آن توقف نکنیم. به حیات مجدد فرهنگ و تمدن خود بیندیشیم که از دل آن خوارزمی، ابوریحان بیرونی، خیام نیشابوری، فارابی، ابوالوفا بوزجانی، غیاث الدین جمشید کاشانی، و ... و در دوران معاصر پروفسور محسن هشترودی، پروفسور تقی فاطمی، دکتر غلامحسین مصاحب، پروفسور رضا، استاد پرویز شهریاری، استاد احمد آرام، استاد احمد بیرشک و ... برخاسته اند.
از این رو کسب شایستگی های لازم برای جذب و هضم یافته ها و دستاوردهای علمی و فرهنگی دیگران، از سرِ عزت و خودباوری است. البته در چنین چشم اندازی، نقد خردمندانه گذشته جایگاهی ویژه دارد؛ چنان که عرضه و ارائه روزآمد آن یافته ها نیز اهمیت فراوان دارد. فراموش نکنیم که ما در طلیعه قرن ۱۵ خورشیدی قرار داریم؛ سده ای که در آن از قدرت فرهنگ و" دانش مداری " و تحولات سریع و گوناگون سخن می رود. نسبت ما با این فرآیندها قطعاً باید با چنین رویکردی صورت گیرد.
گسترش " #خانههایریاضیات " به عنوان نهادهایی علمی و مردمی در ایران و از جمله زادگاه ما گلپایگان، نشانگر عزمی راسخ در راستای " عمومی کردن" این دانش پایه و بنیادی است.
امیدوار باشیم که دانش ریاضی علاوه بر مراکز آکادمیک، در متن جامعه فراگیر و تعمیق یابد و #گفتوگو با منطق و استدلال نهادینه گردد.
گلپایگان شهرصنوبرها، به مناسبت هفته منابع طبیعی
گلپایگان شهرصنوبرها، به مناسبت هفته منابع طبیعی
با ابتکار #انجمن_ دوستداران و #حافظان #میراثفرهنگی_گلپایگان ( وردپاتکان )، در راستای پویش مردمی حفاظت از صنوبر گلپایگان، پوسترهایی با عنوان " گلپایگان؛ شهر صنوبرها " و با شعار
" هر گلپایگانی در سال ۱۳۹۹ حداقل یک درخت صنوبر بکارد "، طراحی و در فضای مجازی انتشار یافته که در کنار #پایتختسنگنگارهها و #شهرمنبت و #صنایع_دستی این نام نیز زینت بخش زادگاه ما گردیده است.
#درخت_صنوبر را می‌توان از خانواده بیدها به شمار آورد؛ زیرا چوبِ گونه‌ها و پایه‌های مختلف آن به سختی از هم تشخیص داده می‌شود.
صنوبر به لحاظ سریع‌الرشد بودن در مدت زمان کوتاه، حجم بالائی چوب در واحد سطح تولید کرده که در صنایع کاغذسازی، تخته خرده چوب و کبریت‌سازی کاربرد زیادی دارد. فراموش نکنیم که در زمان های نه چندان دور قلمستان هایی که با انبوه درختان صنوبر در صحرا های ما خودنمایی می کرد، با هدف درآمدزایی مورد توجه کشاورزان بود.
از طرفی صنوبر به‌عنوان یک محصول حفاظتی، با دارا بودن سیستم ریشه‌ای توسعه‌یافته، باعث جلوگیری از تخریب کناری رودخانه‌ها و ارزش‌دهی به اراضی حاشیه آن‌ها می‌شود و در تلفیق با محصولات زراعی و باغی، علاوه بر تولید چوب به‌عنوان بادشکن از فرسایش بادی خاک و زیان‌های ناشی از باد به محصولات زراعی می‌کاهد.
علاوه بر موارد بالا، چشم انداز زیبایی که درختان صنوبر از نقاط دوردست برای همه مردم؛ به ویژه عاشقان طبیعت به وجود می آورند، جاذبه مناطق شهری و روستایی را دو چندان می سازد.
توسعه کشت صنوبر از سال ۱۹۴۷ ( مبداء تاریخ تشکیل کمیسیون بین‌المللی صنوبر ) زیر پوشش سازمان خوار و بار جهانی کشاورزی ( فائو F.A.O) می باشد که معرف تحول عظیم و بی‌سابقه‌ای در مقایسه با سایر منابع تولید چوب در کشورهای مختلف جهان است.
اهمیت صنوبرها در بین همه گونه‌های سریع‌الرشد جهان به اندازه ای است که به تشخیص معتبرترین کارشناسان جنگل و چوب فقط برای صنوبرها کمیته و کمیسیون بین‌المللی به وجود آمده؛ در صورتی که هنوز این توجه برای دیگر گونه‌های سریع‌الرشد جهان مانند اوکالیپتوس ها، بیدها و سوزنی‌برگان به وجود نیامده است.
#کهنسالترین درخت صنوبر کشور ما در روستای #نظرعلی شیروان باسابقه ۳۰۰ سال و با ارتفاع درخت ۲۲ متر و با قطر ۲۴۵ سانتی‌متر مورد احترام خاص مردم بوده که به همراه چهار درخت دیگر از استان خراسان شمالی اخیراً در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور ثبت ملی شده و امید می‌رود وزارت میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و سازمان حفاظت محیط‌زیست اقدام های عملی را برای ثبت جهانی این اثر و معرفی آن انجام دهند.
درختان صنوبر را معمولا به سریع‌الرشد بودن و عمر کوتاه می‌شناسند و به همین منظور در زراعت چوب کاربردِ فراوانی دارند. بنابراین به ندرت می‌توان صنوبری ۵۰ ساله و شاداب یافت؛ اما این درخت صنوبر غول‌آسا با این عمر بلند، بسیار شاداب است. گفتنی آن که نام علمی این درخت populus nigra (صنوبر تبریزی) بوده و متعلق به خانواده salicaceae(بیدها) است؛ درختی که نه تنها آن را کهنسالترین صنوبر شناخته شده در ایران می‌دانند؛ بلکه این احتمال قوی هم وجود دارد که کهنسالترین درخت صنوبر موجود در کره زمین باشد.
جالب است بدانیم اکنون که همه جوامع دست به گریبانِ ویروس هولناک کووید ۱۹ هستند، در کشور برزیل گروهی از فعالان اجتماعی دست به کار شده تا به یاد عزیزان از دست رفته خود، برای احیا و بازسازی محیط طبیعی کاری در خور توجه و شایسته انجام دهند.
خانواده های داغدیده و اعضای سازمان های مردم نهاد ( NGO,S ) که در بین آن ها برخی از معتبرترین دانشمندان اکولوژیست برزیلی قرار دارند، با حمایت از " ذخیره گاه زیست کره جنگل های آتلانتیک " در ۱۲ دسامبر سال ۲۰۲۰ میلادی به احترام و یاد کسانی که جان خود را به خاطر کووید ۱۹ از دست داده اند، پیمانی را به امضا رسانده و به موجب آن متعهد شدند برای زنده نگه داشتن یاد جان باختگان در ۱۷ ایالت برزیل درختکاری کنند.
هدف از اجرای این طرح، کاشت ۲۰۰ هزار درخت به یاد ۲۰۰ هزار نفر از قربانیان کرونا در برزیل است. این طرح تا ۵ ژوئن ۲۰۲۱ که روز جهانی محیط زیست نامگذاری شده، همچنان ادامه دارد.
پویش کاشت صنوبر در گلپایگان به اهتمام انجمن وردپاتکان از سال ۱۳۹۶ آغاز و همچنان تداوم دارد. این انجمن در صدد ثبت پوشش طبیعی صنوبر گلپایگان در فهرست میراث طبیعی کشور می باشد.
در این راستا لازم می دانم همت بلند جناب آقای مهدی خرم را که با کاشت ۱۶۰ نهال صنوبر در آستانه هفته منابع طبیعی پیشگام کاشت درخت شده اند، ارج نهاده و تحسین نمایم.
امیدواریم با مجاهدت فرهنگی علاقه مندان به محیط زیست، حفاظت از منابع طبیعی در زمره معارف عمومی قرار گیرد.
دکتر حسن فضائلی پایه گذار ارزشیابی منابع خوراک دام در ایران
دکتر #حسن_فضائلی پایه گذار ارزشیابی منابع خوراک دام در ایران 
دکتر فضائلی فعالیت خود را طی دوره دانشجویی از جهاد سازندگی استان گیلان آغاز کرد. سال ۱۳۷۲ به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران در آمد و مدتی بعد به موسسه تحقیقات علوم دامی کشور منتقل و به کار پژوهشی مشغول شد که تا کنون ادامه دارد.
بخشی از فعالیت های عمده دکتر فضائلی به شرح زیر می باشد:
پایه گذاری پروژه ملی شناسایی و عمل آوری پسماندهای کشاورزی و معرفی دانش فنیِ استفاده بهینه از آن ها در تغذیه دام، به طوری که وارد چرخه تولید شده اند.
ارتباط وهمکاری مشترک با دانشگاه های کشور و جذب ۱۱۰ پایان نامه تحصیلات تکمیلی در پروژه های دامپروری
نویسنده ۵۰ مقاله و همکاری در انتشار ۱۲۰ مقاله در نشریات علمی و ترویجی داخلی و بین المللی
ارائه ۷۰ سخنرانی در همایش های علمی و کارگاه های آموزشی ملی و بین المللی
انتخاب پژوهشگر پیشکسوت عرصه دامپروری در هشتمین کنگره علوم دامی کشور در سال ۱۳۹۷
انتخاب پژوهشگر برتر وزارت جهاد کشاورزی در شش دوره طی سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۳
تدریس در دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، گیلان و زابل
یکی از مشکلات عمده صنعت دامپروری کشور محدودیت منابع قابل دسترس خوراک دام می باشد که می توان با استفاده از انواع باقیمانده های محصولات کشاورزی و فرآورده های فرعی کارخانجات مواد غذایی علاوه بر کاهش هزینه های پرورش دام ها در سطح کشور، آلودگی محیط زیست را نیز به حداقل رساند. استفاده حیوانات از این باقیمانده ها سبب خوداتکایی بیشتر درتامین نهاده های خوراک دام شده است.
به عنوان مثال پسته به عنوان یک محصول استراتژیک جایگاه خاصی را بین تولیدات کشاورزی داشته و استفاده از محصولات فرعی آن در تغذیه دام کارگشاست. محصولات فرعی پسته شامل پوسته نرم روئی، خوشه، برگ و به میزان کمتر مغز و پوسته چوبی می باشد. تولید پسته در ایران سالانه حدود ۳۱۰ هزار تن بوده و حدود ۴۰۰ هزار تن انواع فرآورده های فرعی را به همراه دارد. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از این محصول به مقدار مناسب در تغذیه دام، باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش آلودگی محیط زیست و هزینه های تغذیه دام نیز خواهد شد. دکتر فضائلی با همتی بلند و تحسین برانگیز با همکاری دانش آموختگان علوم دامی استان کرمان در این راستا گام برداشت؛ به گونه ای که آثار عملی آن در نمایشگاه هایی که طی سال های متوالی به مناسبت هفته پژوهش برگزار می گردید، در معرض نگاه بازدیدکنندگان قرار می گرفت.
تولید پروتئین از کود مرغی از دیگر دستاوردهای بزرگ تحقیقاتی دکتر فضائلی است که با فرآوری فضولات مرغ های تخم گذار ( عاری از عوامل بیماری زا برای دام های پرواری ) سهم قابل توجهی را در تغذیه گوساله و گوسفند پرواری به خود اختصاص می دهد.
خوشبختانه پس از طی شدن مراحل پژوهش، با همکاری بخش خصوصی تولید پروتئین از کود مرغی به تولید انبوه رسیده و در دسترس دامداران قرار گرفته است.
دکتر فضائلی در دهه ۱۳۷۰ خورشیدی پایه گذار پژوهش مشارکتی در ایستگاه تحقیقات دامپروری گلپایگان بود. یک نمونه آن بهبود مدیریت پرورش دام در واحدهای پرورشی بود که اثرات ان هنوز هم مشهود است.
اینجانب در این زمینه مقاله ای را با عنوان
" تحقیقات مشارکتی؛ حلقه گم شده توسعه علمی در ایران " نگاشتم که در سایت آخاله ( Akhale.ir ) در دسترس علاقه مندان است.
بدون تردید دکتر حسن فضائلی را می توان یک چهره عاشق و جریان ساز دانست که حاصل مجاهدت های علمی او گام نهادن در مسیر خوداتکایی و تحقق اقتصاد مقاومتی است. این دانشمند بی ادعا که دارای منش اخلاقی علمی مانند مطالعه مستمر، فروتنی، نقد پذیری و ... می باشد، علاوه بر کسب افتخاراتی که به آن ها اشاره گردید، سال جاری از سوی
" #فرهنگستان_علوم " که بالاترین مرجع علمی کشور به شمار می رود، به عنوان
" #مهندسبرجستهکشاورزی " انتخاب گردید.
با لطف خداوند متعال این پژوهشگر برجسته با بیش از ۴۰ سال تلاش، همچنان در صحنه های علمی کشور می درخشد.
شالوده زندگی دکتر فضائلی را می توان در این بیت شعر خلاصه کرد:
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
امید است دانش پژوهان؛ به ویژه همشهریان عزیز ایمان، پشتکار و خلاقیت این چهره درخشان علمی را در جهت توسعه کشور، الگوی فعالیت های خود قرار دهند.
.
.
بازنگری دفتر پهلوانی گلپایگان * نگاهی به ورزش باستانی زورخانه ای
بازنگری دفتر #پهلوانی_گلپایگان نگاهی به ورزش باستانی زورخانه ای
شادروان مرشد محمدتقی قاضی زاهدی
در زندگی انسان امروزی که صنعت و تکنولوژی ، تمام محیط اجتماعی او را فرا گرفته و زندگی اش را تحت تاثیر قرار داده است، ورزش به دلیل تامین سلامت جسمی و روحی و همچنین تقویت جسم و جان، جایگاه ویژه ای در بین همه اقوام و ملل پیدا کرده است.
در این میان سابقه تمدن، فرهنگ و نگرش ملل مختلف به مسائل اجتماعی به نحوی در ورزش های بومی و باستانی و نیز قدمت فعالیت ورزشی ملت ها تجلی پیدا می کند؛ به طوری که محتوا و سابقه این ورزش ها برای کشورهای مختلف نوعی #شناسنامه_فرهنگی به حساب می آید.
ایران عزیز ما که در بُعد تمدن و فرهنگ در رده کهن ترین کشورها و تمدن های موجود دنیا به شمار می رود، در تاریخ خود از هزاران سال پیش به این سو ورزشی را انتخاب نموده که ارزش های موجود در ماهیت آن با توجه به توسعه چشمگیر فرهنگ انسانی در جوامع، هنوز هم منبعی بی پایان برای بهره برداری های فرهنگی و اجتماعی است.
ورزش زورخانه ای که سرشار از آموزش های فرهنگی، اخلاقی و معنوی می باشد، از گذشته های دور فُتوت، جوانمردی، از خود گذشتگی، تواضع و فروتنی، حق طلبی و حق گرایی و در یک کلام همه صفات نیک انسان کامل را در تربیت ورزشکاران متبلور ساخته است. 
در هم آمیختگی فرهنگ ایرانی با آموزه های اسلام در طول تاریخ کشورمان، موجب درخشش این ورزش شده است؛ زیرا ایرانیان مولای متقیان حضرت علی (ع) را با تمام فضائل و خصائل یک انسان‌کامل الگوی خود قرار داده و فرهنگ ایرانی را پربارتر ساخته اند. حاصل ترکیب این فرهنگ با ورزش ایرانی، منجر به برپا شدن یک سنت در بستر فرهنگ ایرانی شد که همان #ورزشزورخانهای است.
زورخانه و ورزش زورخانه ای فقط یک مکان و یک ورزش نیست؛ بلکه خانه ای است که علاوه بر تقویتِ تن، به تربیتِ انسان پاک سرشت می پردازد. در ساختار ورزش زورخانه ای عناصر ارزشی، ادبی، حماسی و عرفانی با نوای گرم و ضرب و زنگ مُرشد به شکلی جذاب ارائه می شود.
مورخان قدمت ورزش زورخانه ای را در ایران بیش از ۳۰۰۰ سال ذکر کرده اند. ایرانیان پس از پذیرش اسلام از طریق عجین کردن این ورزش با عرفان اسلامی و نیز روحیه پهلوان پروری ایرانی، نقش به سزایی در ترویج این رشته پهلوانی ایفا کرده اند. خوشبختانه این ورزش اصیل در زادگاه ما دارای ریشه تاریخی است؛ به گونه ای که نقطه شروع آن را قبل از دهه ۱۳۲۰ ذکر نموده اند.
تا آنجا که اینجانب به خاطر می آورم، کنشگران این ورزش باستانی در مکانی جنب دانشسرای مقدماتی، شب ها با آوای گرم شادروان #محمدتقی قاضی_زاهدی به هنرنمایی پرداخته و جمعیت قابل توجهی را به سوی خود جذب می کردند. البته ورزش زورخانه ای در گلپایگان قدمتی حدود ۱۰۰ سال دارد. در تماس تلفنی بنده با جناب آقای حاج سید مهدی شمسی که از پیشکسوتان این ورزش اصیل می باشند، یادآور شدند: " خوشبختانه به همت اداره تربیت بدنی و هیئت ورزش پهلوانی و زورخانه ای شهرستان گلپایگان چراغ این رشته ورزشی با حضور فعال چهره های جوان و نظارت پیشگامان زادگاه مان همچنان فروزان است. "
اکنون جا دارد از برخی نام آوران ورزش زورخانه ای گلپایگان که به دیدار معبود شتافته؛ اما منش پهلوانی و خاطره شان در اذهان همشهریان باقی است و نیز میراث داران آنان که به لطف خداوند در صحنه حضور دارند، یاد کنم.
شادروانان
#پهلوان آقا مرتضی جوادی
#پهلوان حاج علی اکبر حجتی
#پهلوان حاج محمد تقی نوروزی
حاج محمدرضا نادری
حاج فتح الله تاج الدین
حاج محمد تقی یکرنگی
ناصر حسن زاده
عباس حمیدی
حاج فضل الله تاجداری
حاج محمود انصاری
مشهدی محمود زاهد
آقا محمد کاظمی
آقایان ناصر و منصور جوادی
آقای حسین رستمی
حاج محمد جواد نوری
حاج محمد رضا نوری
حاج محمد جوانبخت
آقای اشرفی
آقای احسنی
--------------------------------------------------------------
برخی از عزیزانی که در حال حاضر پرچم دار بوده و از قادر متعال برای آنان آرزوی سلامتی داریم.
حاج سید مهدی شمسی
حاج مصطفی نوری
حاج حسن نوری
اکبر آقا نوری
عباس آقا جوانبخت
حسن یکرنگی
داود اسدی
محمد جوانبخت
حاج آقا رضا تدین
علیرضا ناظمی
با عرض پوزش که امکان ذکر نام اکثر پهلوانان به دیار حق شتافته و نیز پهلوانان حاضر در میدان این رشته ورزشی به دلیل کمبود فضا در صفحه تلگرام میسر نبود، به همه آنان درود می فرستیم.
در پایان، از آنجا که دو ورزش زورخانه ای و کشتی با یکدیگر قرابت داشته و از یک خانواده به شمار می روند، به روح بلند #پهلوانان این دو رشته؛ #پوریایولی و #غلامرضاتختی #سلام و #صلوات نثار می کنیم.
زِ نیرو بُود مرد را راستی
زِ سستی کژی زاید و کاستی
.
.