نجُستم همیشه جز از راستی* * به مناسبت برگزاری بیست و چهارمین نمایشگاه مطبوعات و نکوداشت روزنامه نگار معاصر اسماعیل عباسی*

* نجُستم همیشه جز از راستی* 

 * به مناسبت برگزاری بیست و چهارمین نمایشگاه مطبوعات و نکوداشت روزنامه نگار معاصر اسماعیل عباسی* 

 _ ابراهیم جعفری_ 

 _ دهکده جهانی_ 

 _@dehkade_jahan_ 

 *_به روزنامه ایام در همه پیداست_* 

 *_اگر بخواهی دانست روزنامه بخوان_* 

                                               _« عنصری»_ 

 بعد از گذشت ۶ سال، ضیافت چهار روزه روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه در قالب *بیست‌وچهارمین نمایشگاه رسانه‌های ایران* با شعار *« نجستم همیشه جز از راستی»* برگزار شد؛ ضیافتی که بیش از *۶۰۰ رسانه* و مجموعه‌های خلاق و دانش‌بنیان فعال این حوزه در آن حضور داشتند.

 مطبوعات در چهار قرن گذشته (از سال ۱۶۰۵ میلادی؛ زمان انتشار نخستین روزنامه) فراز و نشیب های زیادی به خود دیده؛ ولی هیچکدام از آن ها نتوانسته این رسانه سنتی را از میدان به در کند؛ به طوری که حتی ظهور ارتباطات نوین و دیجیتال نیز از اهمیت و اثرگذاری آن نکاسته است.

 مطبوعات در طول زمان همواره با ظهور رسانه های جدید با مشکل مواجه بوده؛ اما با ساز و کارهایی خود را تاکنون سرپا نگه داشته اند.

اگر چه روزنامه ها پس از فعالیت رادیو و تلویزیون با کاهش مخاطب مواجه شدند؛ اما در فاصله کوتاهی به جایگاه خود بازگشتند. شاید ویژگی *حمل آسان، قابلیت نگهداری و مطالعه آن در شرایط و مکان های مختلف* باعث شد که این رسانه در گذر زمان باقی بماند و به فعالیت خود ادامه دهد.

هم اکنون نیز در عصر اینترنت و فناوری های نوین، روزنامه اهمیت خود را از دست نداده؛ با تفسیر وقایع، گزارش های دقیق و مصاحبه های تاثیر گذار عطش مخاطبان خود را که بیشتر اقشار تحصیل کرده و نخبگان جامعه هستند، برآورده می سازد.

 اگرچه مطبوعات در سرعت خبر‌رسانی به پای شبکه‌های اجتماعی نخواهند رسید؛ اما  هنوز به عنوان *سند* و *مرجع معتبر* برای *پژوهش های علمی* به شمار می آیند؛ در حالی که سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی این ویژگی را ندارند. در واقع هنوز مطبوعات از قابلیت هایی برخوردارند که سامانه های الکترونیکی فاقد آن هستند. با همین رویکرد مجله *نیوزویک* پس از یک سال که با کاغذ خداحافظی کرد و به شکل دیجیتالی انتشار  یافت، دوباره به شکل سابق برگشت.

 *بازگشت نسخه‌ٍ چاپی نیوزویک به دکه‌ مطبوعات، نشانگر آن بود که سامانه های  اینترنتی قادر نیستند روزنامه‌ را از صحنه‌ رقابت رسانه ای خارج سازند.* 

 از سوی دیگر اگرچه مجله ها و روزنامه ها به موازات تحولات زمانه تغییر شکل داده‌اند؛ اما صورت‌های قبلی آن‌ها همچنان باقی مانده است و *کماکان می توان باور داشت این روزنامه ها هستند که با هر گرایش فکری؛ توان آن را دارند که در بزنگاه های خاص، نقش نظارتی خود را نظیر واقعه واترگیت به درستی ایفا کنند.* 

فراموش نکنیم که در کشور ژاپن که مهد جامعه اطلاعاتی است و فناوری های نوین ارتباطی در بالاترین سطح فعالیت دارند، روزنامه های *یومیوری* و *آساهی* به ترتیب روزانه با *۱۴ میلیون* و *۱۲ میلیون* شمارگان منتشر می شوند. این وضعیت نشانگر آن است که در کشور توسعه یافته ای مانند ژاپن در منظومه ارتباطات اجتماعی، هر کدام از رسانه ها جایگاه خود را داشته و نقش آفرین هستند.

 در این مقطع زمانی که نمایشگاه مطبوعات برگزار گردیده، جا دارد از یک روزنامه نگار پیشکسوت و دوست داشتنی جناب آقای *اسماعیل عباسی* که اینجانب از دهه ۱۳۵۰ شمسی افتخار دوستی با ایشان را دارم، به نیکی یاد کنم.

 اسماعیل عباسی روزنامه نگار معاصر از نوزده سالگی به جهان روزنامه نگاری گام نهاده است. او که از فارغ التحصیلان دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی است، کار روزنامه نگاری را از سال ۱۳۴۸ آغاز نمود و به موازات  فعالیت در سرویس شهرستانهای *روزنامه اطلاعات* ، در گروه *ادب و هنر* این روزنامه نیز مطلب می نوشت.

عباسی که یک *کاریکاتوریست برجسته* نیز می باشد، از نخستین روز تاسیس *«همشهری»* به همکاری با این روزنامه پرداخت. او در سال ۱۳۷۱ نخست دبیر میز اخبار و *مطالب شهری* بود. در آن زمان اخبار شهری حرف اول را در «همشهری» می زد؛ *زیرا ماهیت این روزنامه؛ شهری، آموزشی و «فرهنگی ـ اقتصادی» بود.* 

 این روزنامه نگار آینده نگر در طول سال ها دبیری میز شهری، توجه خود را روی مطالب *«زیست محیطی»* متمرکز ساخت که تا آن تاریخ مورد بی توجهی قرارگرفته بود و سرانجام به عنوان *دبیر عمومی روزنامه همشهری* منصوب شد.

 *شرح دستاوردها و فعالیت های آقای عباسی  در عرصه روزنامه نگاری زیست محیطی مجال بیشتری می خواهد؛ اما لازم به یاد آوری است که انجمن های پاسدار محیط زیست چهار بار در چهار سال مختلف از اسماعیل عباسی به خاطر کمک به پیشبرد اهداف توسعه پایدار و جلوگیری از آلودگی محیط زیست، تقدیر کرده اند.* 

قرار بود روز سی بهمن ماه ۱۴۰۲، لوح تقدیری از سوی *انجمن روابط عمومی ایران* به این چهره فرزانه اهدا گردد که به دلیل مشغله آقای عباسی و عدم حضور ایشان به مجمع آینده انجمن موکول گردید.

 *