*ستایش از حرکت ارزنده سنگربان تیم ملی فوتبال ایران امیر عابدزاده

 *پسر کو ندارد نشان از پدر .*

به عقیده اغلب کارشناسان و فوتبال دوستان، امیر عابدزاده باید خیلی زودتر نفر اول دروازه تیم ملی می‌شد؛ اما آمادگی بیرانوند و حضور ثابتش کار را برای او سخت کرده بود. حالا با تلاش و انگیزه‌ای که این پسر از پدرش یاد گرفته و تمرینات طاقت‌فرسایی که می‌گویند انجام می‌دهد، توانسته خودش را به همه اثبات کند و به عنوان بهترین دروازه بان اول ایران قلمداد شود .

 اگر در اواخر دهه ۶۰ و کل دهه ۷۰، استادیوم رفته باشید، حتماً لحظات جذاب گرم کردن‌های احمدرضا عابدزاده را در خاطر دارید. دروازه‌بان محبوب فوتبال ایران با هیبت و هیمنه منحصر به‌ فرد خود، از‌ راهروی استادیوم آزادی بالا می‌آمد و به‌ یک‌ باره استادیوم منفجر می‌شد؛ ابتدا فریادهای ممتد « *احمد عابدزاده* » و در ادامه شعار « *عقاب آسیا با ماست* » 

 عابدزاده همیشه عادت داشت امیر را نیز همراه خود به استادیوم می‌آورد. تنها فرزند پسر عابدزاده روی نیمکت، هنگام گرم کردن در کنار پدر محبوب خود بود و هواداران فوتبال از همان کودکی امیر را به‌خوبی می‌شناختند. حالا اگرچه دو دهه گذشته؛ *اما امیر به‌قدری درخشان ظاهرشده که دیگر کمتر کسی او را پسر عابدزاده خطاب می‌کند* .

 *در مسابقه فوتبال تیم ملی ایران با عراق صحنه قابل توجه زمانی شکل گرفت که دوربین ها پدر و پسر را هنگام جشن صعود، شکار کردند. این صحنه زیبا از جایی آغاز شد که بعد از سوت پایان بازی، امیر به سمت یکی از مسئولان فدراسیون می رود و از او می خواهد به پدرش بگوید که در جشن حاضر شود. احمدرضا پله های ورزشگاه را پایین آمد و در حالی که امیر پرچم ایران را روی دوشش انداخته بود، به سمت پدرش رفت و مقابل احمدرضا زانو زد و دست پدرش را بوسید. حرکت امیر عابدزاده و قدردانی او از پدر قهرمانش قابل ستایش بود.* 

 احمد رضا عابدزاده آذر ۱۳۷۶ در حماسه ملبورن یکی از ارکان اصلی صعود ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه نام گرفت و حالا بعد از ۲۴ سال پسرش در روز قطعی شدن صعود تیم ملی به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، در بازی مقابل عراق درون دروازه ایستاد و با درخشش خود همپای سایر بازیکنان در شادی مردم ایران سهیم شد. امیر عابدزاده در مورد صعود تیم ملی به جام جهانی گفت: « *فقط می توانم بگویم شُکر؛ از حضور پدرم در استادیوم خوشحال شدم و از او تشکر می کنم* .» همچنین احمدرضا عابدزاده در این خصوص بیان داشت: " *افتخار می کنم که من و پسرم مردم را شاد کردیم* ." پس از پایان بازی، احمدرضا عابدزاده در رختکن تیم ملی هم حاضر شد و با ملی پوشان عکس یادگاری گرفت.

  *زانو زدن امیر در مقابل قامت بلند دروازه‌بان محبوب فوتبال ایران چه تصویر باشکوه و زیبایی بود! مردی که با وجود بیماری، تمام‌قد عمرش را وقف پیشرفت فرزند خود کرد و چه صحنه‌ای  افتخارآمیزتر از این، برای یک پدر است؟ دروازه‌بان دوست‌داشتننی و آماده فوتبال ایران که متواضعانه در مقابل پدر خود زانو زد، دست او را بوسید تا این‌گونه پاداش یک‌عمر تلاش و حمایت او را بدهد.* 

 *جالب این است که حرکت نمادین و احساسی امیر و بوسه او به دست دروازه‌بان محبوب فوتبال ایران، به‌اندازه گل صعود به جام جهانی و ضربه تماشایی مهدی طارمی وایرال شده و در شبکه‌های اجتماعی موردتوجه قرارگرفته است. نام عابدزاده در تاریخ فوتبال ایران نماد تلاش بی‌وقفه، تمرینات شبانه‌روزی، اراده و البته محبوبیت است. او تلاش و روحیه‌اش را به‌خوبی به پسرش انتقال داده است.*