لزوم خروج از مدارهای توسعه نایافتگی

 به مناسبت نوزدهمین سالگرد درگذشت زنده یاد دکتر حسین عظیمی


 نوزده سال از ضایعه فقدان استاد فرزانه ، نظریه پرداز توانا و اقتصاددان نهادگرا، خلاق و نوآور زنده یاد دکتر حسین عظیمی می گذرد. او که در ۱۸ اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۲ چشم از جهان فروبست، انسانی خردورز بود که جز به توسعه و تعالی کشور نمی اندیشید و در برهه ای از تاریخ کشور ما نسخه های برون رفت از مدارهای توسعه نیافتگی را تدوین کرد.

 در نگاه دکتر عظیمی برای تحقق اندیشه برابری، اندیشه " علم محوری " را باید فهمید، پذیرفت و فرهنگ سازی نمود و آن گاه نهادهای متناسب با آن را ایجاد و یا بازسازی کرد.
نهادها و سازمان هایی همچون نهاد پژوهشی ، رسانه ها ، احزاب ، تشکل های صنفی ، نظام آموزشی و ...

    فراموش نمی کنم این استاد متعهد و مسئول در  سال ۱۳۷۶ که اینجانب درحال نگارش پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان " ارتباطات اجتماعی و توسعه پایدار " بودم، پس از تماس تلفنی با ایشان، با آن همه مشغله علمی، به مدت ۳۰ دقیقه بنده را راهنمایی فرمودند که نقطه نظراتشان در تنظیم نهایی آن پژوهش تعیین کننده و کارساز بود. اختصاص نیم ساعت زمان برای یک دانشجوی کارشناسی ارشد و ابراز لطف این اقتصاد دان انسان گرا؛ آن هم به صورت تلفنی برای کسی که دانشجوی او نبود، برگ زرینی از دفتر زندگی اینجانب را تشکیل می دهد.

   ا ما به تعبیر یادداشت نویس روزنامه ایران جناب آقای فرداد امیر اسکندری، گویی بد اقبالی نیز یکی از مدارهای توسعه نیافتگی ما بود که استاد در آغازین روزهای تدوین برنامه چهارم توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور رخ بر نقاب خاک کشید و برای همیشه از حرکت بازماند.

           روانش شاد و یادش گرامی باد