دکتر ابراهیم جعفری   

     

                     شادروان حاج محمد تقی میثمی نمادی از ارتباطات انسانی در خدمت توسعه

                                         

                 السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک ...

با فرارسیدن ماه محرم بی اختیار یاد و نام پیر غلام امام حسین ( ع ) در اذهان اغلب همشهریان( گلپایگانی) طنین انداز می شود. شاید بتوان گفت دهه اول محرم ؛ بخصوص تاسوعا و عاشورای حسینی ارتباطی ترین ایام سال است ؛ زیرا جاذبه خامس آل عبا و یاران باوفایش اقشار گوناگون مردم را در هر کوی و برزن مانند مغناطیسی نیرومند در مساجد و تکایا جمع کرده و فرصتی برای همدلی و انسجام اجتماعی به وجود می آورد. یکی از مباحث مهم علوم ارتباطات اجتماعی در مقاطع مختلف آموزش عالی " ارتباطات توسعه " است. در این درس نقش ارتباطات در توسعه با دیدگاه های متفاوت مورد بررسی قرار می گیرد. اگرچه تکیه اصلی بر وسایل ارتباطات جمعی نظیر مطبوعات ، رادیو ، تلویزیون و نیز فن آوری های نوین ارتباطی و شبکه های اجتماعی استوار می باشد ، اما به نظر می رسد که نقش ارتباطات انسانی و کنشگری ارتباطات سنتی در توسعه نظیر خطابه ، مداحی ، تعزیه ( به عنوان تئاتر مذهبی ) ، پرده خوانی و ... باید بیش از گذشته در پژوهش های اجتماعی مورد مطالعه قرار گیرد. بدون تردید مرحوم حاج محمد تقی میثمی چهره ای بود که می توانست از اجتماع های مردمی( مذهبی) با روشنگری و بسیج امکانات مادی ، فرصتی گرانبها برای پیشرفت و آبادانی و تقویت سرمایه اجتماعی به وجود آورد. اخلاص و ارادت او به سالار شهیدان و اهل بیت عصمت و طهارت ( ع ) ، عشق و علاقه به توسعه و آبادانی مناطق روستایی و شهری ، مردمی بودن و در کنار آن صدای گرم و آوای پرطنین اش شعله ای مقدس در دل ها برمی افروخت که حتی با گذشت سال های متمادی از ارتحالش از یادها نرفته و نخواهد رفت. در عین حال برخورداری مرحوم میثمی از ویژگی های ذکر شده رشته مستحکمی به نام " اعتماد عمومی " را بین او و مردم به وجود آورده بود که دستمایه مشارکت همگانی و رونق اقتصادی در عرصه های گوناگون بخش های عمرانی، کشاورزی ، بهداشتی و ...به شمار می رفت. برادر عزیزم جناب آقای حاج محمد عباسی به اینجانب گفتند به دلیل اشتیاق مرحوم میثمی پس از اتمام یکی از پروژه های عمرانی جهاد سازندگی ( سابق ) در یکی از روستاها ، با ایشان همراه شدم تا از این پروژه بازدید کند. به محض مشاهده ، از فرط شوق و علاقه بی اختیار نغمه ای سر داد و این شعر سعدی را خواند :

پس بگردید و بگردد روزگار

دل به دنیا در نبندد هوشیار

ای که دستت می رسد کاری بکن

پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

این عزیز سفر کرده‌ مسئولیت خود را که باز کردن گره از مشکلات جامعه بود ، در هیچ مراسم مذهبی اعم از تعزیه و مدیریت هیات ها در هفده تن ، قاضی زاهد ، نماز جمعه و ... فراموش نکرد و میراثی از ارتباطات انسانی در خدمت توسعه از خود بر جا گذاشت که نوسازی هفده تن ، رفع کاستی های بیمارستان ها ، احداث خیابان امام حسن مجتبی ( ع ) و... از نمونه های بارز آن است.

روحش شاد و یادش گرامی باد. خاطرنشان می سازم در دوران دفاع مقدس که اشعار حماسی را با ذاکرین مبادله می کردیم ، اینجانب شعری را خطاب به امام حسین ( ع ) به ایشان هدیه کردم که به شدت از آن استقبال کرد. از این رو مایلم به عنوان حسن ختام ، آن را به روان تابناکش تقدیم کنم.

                                                    

سلام ما مگر ای جان به خدمت ات نرسد

پیام ما مگر ای دوست در برت نرسد

سلام ما نرساند مگر تو را فطرس

مگر حکایت یاران به محضرت نرسد

حسین ای غم عشقت سرآمد غم ها

کسی به سوز دلت غیر داورت نرسد

در این دیار که هرکشته اکبری دگر است

هزار کشته به یک موی اکبرت نرسد

قسم به صبر که صبر تمام مادرها

به صبر زینب مظلومه خواهرت نرسد...

................................................

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده عالم دوام ما

ابراهیم جعفری