عادل فردوسی پور برنده جایزه معتبر سوتای دانشگاه صنعتی شریف شد

#عادل_فردوسی_پور برنده جایزه معتبر #سوتای #دانشگاه_صنعتی_شریف شد




 انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف ( SUTA ) جایزه سال ۲۰۲۰ خود را به عادل فردوسی پور اهدا کرد.

 این انجمن که مقر آن در سن‌دیگو آمریکاست، با هدف افزایش ارتباط‌های آکادمیک و حرفه‌ای بین اعضای خانواده بزرگ دانشگاه شریف در داخل و خارج از کشور تاسیس شده است. سوتا هر دو سال یک بار در چند بخش جوایزی به چهره‌های نخبه و درخشان فعلی و سابق دانشگاه صنعتی شریف اهدا می‌کند.

 #سوتا در سال 1370، به همت مسئولین وقت دانشگاه و با همراهی عده‌ای از فارغ‌التحصیلان به منظور برقراری و تقویت پیوند میان فارغ‌التحصیلان با یکدیگر از یک سو و فارغ‌التحصیلان و دانشگاه از سوی دیگر پایه‌گذاری گردید. این انجمن شبکه ای است میان صدها نفری که همه ساله وارد دانشگاه صنعتی شریف شده و پس از فراگیری رشته‌های علوم و مهندسی، این دانشگاه را ترک می کنند؛ میان آنان که هم‌اکنون در دانشگاه به آموزش اشتغال دارند و آنان که آموخته‌ها را به کار گرفته و آزموده‌اند. حاصل این پیوندها جامعه‌ای را تشکیل می دهد که قرار است به گونه‌ای متفاوت از تفکر غالب بیندیشد و راهکارهایی را برگزیند که از شیوه های متعارف متفاوت باشد.

 این انجمن که نهادی منسجم، یادگیرنده و ثروت آفرین است، مورد وثوق و تاثیرگذار بر فارغ التحصیلان، دانشجویان، نظام آموزشی، صنعت، جامعه و دولت بوده و نقش موثری در ارتقای جایگاه و اثرگذاری دانشگاه شریف در سطح ملی و بین المللی و نیز در شکل گیری مراکز تحقیقاتی و جذب و اجرای پروژه های پژوهشی و تامین بخشی از درآمد سالانه دانشگاه داشته و اعضای آن در هدف گذاری و پیشبرد اهداف نظام آموزشی کشور مشارکت ساختاریافته دارند.

 بر اساس بیانیه رسمی انجمن دانشگاه صنعتی شریف، جایزه #دستاورد_فارغ‌التحصیلان این انجمن در سال ۲۰۲۰ به #عادل_فردوسی_پور اهدا شده است.

 در بخش‌هایی از این بیانیه آمده است: «امسال، SUTA دکتر عادل فردوسی‌پور، مجری برنامه محبوب نود و استاد دانشکده صنایع در دانشگاه صنعتی شریف را به عنوان برنده جایزه دستاورد فارغ‌التحصیلان انتخاب کرده است. او در دوران کاری فوق‌العاده به عنوان تهیه کننده و مجری، نهایت حرفه‌ای گری، هوشمندی، جذبه و شخصیت محکم و تسلیم ناپذیر خود را نشان داده است. عادل فردوسی‌پور یک مثال عالی از این است که چطور ترکیب سیستم آموزشی در کلاسِ جهانیِ دانشگاه با اشتیاق و علایق شخصی فرد، می‌تواند منجر به خلق داستان‌های موفقیت‌آمیز در مسیر‌هایی فراتر از زمینه‌های صرفا علمی شود و از راهی متفاوت به سربلندی جامعه کمک کند.»

 لازم به یادآوری است که پروفسور محمود تبیانی استاد پیشین دانشگاه صنعتی شریف، پروفسور بهرخ خوشنویس استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، پروفسور مونا جراحی از دانشگاه کالیفرنیا و مهندس حسام آرمندهی کارآفرین برتر از برندگان سال‌های گذشته جایزه انجمن دانشگاه شریف بوده‌اند.

 خوشبختانه رسانه ها خبر داده اند که با آغاز #بیستمین_دوره_لیگ_حرفه_ای فوتبال، بار دیگر عادل فردوسی پور تهیه کننده برنامه متوقف شده ۹۰ در شبکه های اینترنتی، برنامه #نود_نو را تهیه و اجرا خواهد کرد که هر هفته دوشنبه ها پخش می شود.

 با عرض تبریک به این چهره محبوب فرهنگی و ورزشی که طی سال های متمادی با تهیه برنامه ورزشی ۹۰ راه گشای  #گفتمان_انتقادی در سیمای جمهوری اسلامی بود و مخاطبان بسیاری را به سوی خود جلب کرد، توفیق روزافزون اش را از خداوند متعال مسئلت می نماییم.

زنگ مدرسه؛ زنگ زندگی

 زنگ مدرسه؛ زنگ زندگی


 زنگ مدرسه زنگ زندگی است. آغاز سال تحصیلی که بهار دانش را نوید می دهد، این سوال مطرح می شود که چگونه می توان الزام ها و ساز و کارهای آموزش را با زندگی پیوند داد؟

 در سال های اخیر تلاش هایی در راستای زدودن زُمختی و عبوسی آموزش، درس و کلاس   به صورت پراکنده در کشور صورت گرفته که از جمله آن ها می توان به مدارس زندگی، مدارس گفت و گو، مدارس طبیعت و ... اشاره کرد؛ اما باید اذعان کرد که شیوه مرسوم در آموزش و پرورش ایران به گونه ای است که ارتباطی بین آموخته ها و زندگی واقعی ایجاد نمی کند.

  با این رویکرد، به جای ایجاد #تفکر_انتقادی در میان دانش آموزان، به قدری مغز آنان از معلومات پر می شود که مجالی برای اندیشیدن پیدا نکرده و معلم برای هر سوال دانش آموز، یک جواب قطعی در آستین دارد و فکر او را در چارچوب های از پیش تعیین شده محصور می کند. به عبارت دیگر در مدرسه جسارت را از فرزندان مان سلب کرده، تقلید و دنباله روی را جایگزین می سازد. در حالی  که کارکرد نهاد مدرسه باید کاهش شکاف #آموزش و #زندگی باشد تا دانش آموزان و معلمان با اشتیاق وارد مدرسه شوند و با سختی از آن دل بکنند.

 شاید بتوان گفت جدی ترین مساله ای را که به بهانه شروع سال تحصیلی و بررسی وضعیت آموزش و پرورش با اتکا به شناخت انتقادی باید به آن بپردازیم، این است که چه کنیم تا مدرسه بتواند ارزش افزوده ای برای جامعه ایرانی داشته باشد؟ چه کنیم که استعداد و هوش کودکان و نوجوانان ما در مدرسه شکوفا شود و در نهایت چه کنیم که مدرسه به مفهوم واقعی آن محل رشد فعالیت ها باشد نه محلی برای توقف یا افول توانمندی انسانی؟

 #مارک_تواین نویسنده مشهور آمریکایی در نقد آموزش های رسمی جمله معروفی دارد. او می گوید: " اجازه ندادم هیچ گاه مدرسه مانع آموختنم‌ شود. " این گفته او به شرایطی اشاره دارد که طی آن آموزش های خشک و رسمی با تکیه بر محفوظات می تواند مانعی برای آموختن  دانش آموزان باشد. واضح است که آموزش های خلاق نباید به درس و آموزش های رسمی محدود شود و انتظار می رود مدرسه در کنار آن بتواند قدرت ارتباط دانش آموزان را با جهان پیرامون و جامعه افزایش دهد‌ و با پرورش #تفکر_انتقادی و #سواد_رسانه ای آنان را به شهروندانی مسئول و آشنا به حقوق اساسی خود تبدیل کند. بدیهی است که در این راستا مدرسه باید از روش های کهنه و فرسوده فاصله بگیرد تا به تعبیر
 #پائولو_فریره  اندیشمند برزیلی #یادگیری_نقاد را جایگزین فرهنگ سکوت و فرمانبرداری نموده و با جلب #مشارکت_دانش_آموزان، آموزش را به زندگی نزدیک کند.

 در جامعه ایران که از ویژگی های برجسته آن #تنوع_قومی و #تنوع_فرهنگی است، دانش آموزان باید با تقویت #هوش_هیجانی هنر زیستن در تکثر و همزیستی مسالمت آمیز،  مهارت #گفت_و_گو، شیوه های مدارا و رواداری و ... را  فرا گیرند تا بتوانند از پیشداوری و تعصب دوری گزیده، از زوایای گوناگون به یک موضوع نگاه کرده و  #چگونه_اندیشیدن  را بیاموزند.  

 در یکی از مدارس ژاپنی در کشور امارات ویلچری گذاشته اند و هر روز یک نفر باید در تمام  ساعات حضور در مدرسه روی آن نشسته و تردد کند تا درکی از زندگی و محدودیت های معلولان پیدا کند. در برخی مدارس نیز اصرار بر آن است که یک دانش آموز معلول در کلاس ها حضور داشته باشد تا سایر دانش آموزان از کودکی با مسائل و مشکلات این قشر آشنا شوند.

 واقعیت این است که کشف و پرورش استعدادها وظیفه اصلی آموزش و پرورش است و البته این کاری نیست که صرفاً به معلم، دانش آموز یا خانواده محدود شود؛ بلکه مجموع این ها باید به گونه ای باشد که برآیندشان بتواند
  #آموزش_و_پرورش_خلاق  را سامان دهد.

 مطالعه سرگذشت دانشمندان در فضای آموزش و پرورش سنتی عبرت آموز است.
#آلبرت_انیشتین در دبستان معنی و مفهوم کلمات و عبارات را درست تشخیص نمی داد. معلمش او را عقب مانده ذهنی، غیر اجتماعی و همیشه غرق در رویاهای احمقانه توصیف می کرد.
#توماس_ادیسون دانش آموزی بود که معلمانش از آموزش او در مدرسه عاجز شده بودند. وی در تمام دوران تحصیل کمترین نمره ها را در درس فیزیک می گرفت.
معلم #بتهوون می گفت این پسر در طول زندگی اش هرگز چیزی یاد نخواهد گرفت!
#لویی_پاستور در مدرسه یک دانش آموز متوسط بود و در دوره لیسانس در درس شیمی بین ۲۲ نفر رتبه ۲۲ را کسب کرد!
#امیل_زولا نویسنده بزرگ فرانسوی دانش آموزی تنبل بود که در مدرسه از درس ادبیات معمولا نمره صفر می گرفت!
و ....

 یادآوری موارد بالا بیانگر آن است که تعلیم و تربیت آمرانه و مخزنی سرکوبگر استعداد انسان هاست. شاید اپیدمی کووید ۱۹ در کنار ناملایماتی که به همه اقشار جامعه تحمیل نموده، فرصتی را برای ظهور و بروز آموزش و پرورش خلاق فراهم سازد و زنگ مدرسه را به زنگ زندگی تبدیل کند.

گلپایگان؛ میزبان اولین دوره لیگ برتر دوچرخه سواری کشور

گلپایگان؛ میزبان اولین دوره لیگ برتر
                   دوچرخه سواری کشور
                                                            
 #دوچرخه همواره بیدارکننده یک نوستالوژی شیرین از دوران گذشته است، گذشته‌ای که تنها وسیله تردد و حتی تفریح مردم دوچرخه‌سواری بود؛ اما با آمدن انواع خودروها و وسایل نقلیه، روزگار بر دوچرخه تیره و تار شد به شکلی که شاید تنها کودکان از دوچرخه‌سواری لذت می‌بردند.
 
 #اولین_دوچرخه ، بیش از 200 سال قبل در ۱۲ ژوئن سال ۱۸۱۷ توسط یک آلمانی به نام کارل دریس (Karl Drais) ساخته شد. دوچرخه ساخت کارل دریس که به عنوان اولین و ساده ترین مدل دوچرخه ی جهان شناخته می شود، اکنون در موزه ای در آمریکا نگهداری می شود. بدین ترتیب سال ۲۰۲۰ میلادی را می توان دویست و سومین سالگرد ساخت اولین دوچرخه دانست.
 
 سازمان ملل متحد سوم ژوئن ۲۰۱۸ برابر با ۱۳ خرداد  ۱۳۹۷ را اولین سال  #روز_جهانی #دوچرخه_سواری   اعلام کرد  و در اعلامیه ای از همه فعالان فرهنگ دوچرخه سواری خواست که در این تاریخ، اولین روز زندگی خود را با دوچرخه تجربه کنند تا حفظ محیط زیست و سلامت در جامعه پوشش همگانی یابد؛ زیرا دوچرخه سواری یک منبع برای منافع اجتماعی، اقتصادی و محیط زیست است که مردم را با هم متحد می کند. به عبارتی می توان گفت اعلامیه سازمان ملل، مهر تاییدی بر استفاده از دوچرخه برای دستیابی به حداقل ۱۲ مورد از اهداف #توسعه_پایدار است. از سوی دیگر بین دوچرخه و دوچرخه سوار نوعی تعامل به وجود می آید که به دوچرخه سوار کمک می کند تا درک اجتماعی بهتری نموده و محیط بومی خود را دقیق تر بشناسد.

 سازمان ملل بر این باور است که اگر می‌خواهیم با مشکلاتی مثل ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی، کم تحرکی مردم و ... مبارزه کنیم باید آنان را تشویق کنیم تا ضمن تغییر #سبک_زندگی از وسایل انعطاف پذیرتری برای حمل و نقل استفاده کنند. بدیهی است که ترویج دوچرخه‌سواری کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، کاهش آلودگی هوا و تضمین سلامت شهروندان و حتی کنترل پرخاشگری را، به همراه دارد.
 
 در این راستا بازخوانی تجربه برخی از  شهرهای جهان در استفاده از دوچرخه مناسب است.  
شهر #آمستردام هلند در زمینه استفاده شهروندانش از دوچرخه در جهان رکورددار است. ساکنان آمستردام  رفت و آمد با دوچرخه را به دیگر وسایل حمل و نقل ترجیح می دهند؛ زیرا دوچرخه ارزان، سریع و دوست محیط زیست است. آمارها نشان می دهند 60 درصد از حمل و نقل داخلی آمستردام به وسیله دوچرخه انجام می شود.

 به منظور انجام یک پژوهش در مورد مناطق دوست دار دوچرخه، ۱۲۲ شهر با جمعیت بیش از ۶۰۰ هزار نفر بررسی شده‌اند تا معلوم شود کدام شهرها در حال حاضر برای دوچرخه‌سوارها بهترین هستند. در اروپا کپنهاگ و آمستردام، در رتبه‌های اول و دوم قرار دارند، در آمریکای جنوبی بوینس‌آیرس  و ریودوژانیرو در بالاترین رده هستند، در آسیا توکیو و ناگویا در ژاپن، بهترین شهرها برای دوچرخه‌سواری هستند، در آمریکای شمالی، رکورددار دوچرخه‌دوستی مونترال کانادا و بعد از آن مینیاپولیس در آمریکاست. با این حال در میان ۲۰ شهر از بهترین شهرهای دنیا برای دوچرخه‌سواری، تنها سه شهر غیر اروپایی دیده می‌شود!

 متاسفانه هیچ کدام از شهر های ایران، نه تنها در ردیف ۲۰ شهر اول جهان؛ بلکه در فهرست ۵۰ تایی و حتی ۷۵ تایی هم قرار ندارند. مرکز عمده دوچرخه‌سواری در ایران اصفهان است؛ شهری که بعضی خیابان‌های اصلی اش در ساعاتی از روز به روی تمام وسایل نقلیه به غیر از دوچرخه‌ها بسته می‌شود و مردم می‌گویند حتی سیاست‌مداران محلی و نماینده‌های شورای شهر هم دراین شهر با دوچرخه رفت و آمد می‌کنند.

 اکنون که با لطف خداوند متعال، همت و خواست مسئولان و هیات های ورزشی و اقبال افکار عمومی افتخار میزبانی اولین دوره لیگ برتر دوچرخه سواری کشور به زادگاه مان داده شده است، یادآوری چند نکته خالی از لطف نیست.
 گلپایگان از دیرباز با حضور در مسابقه های دوچرخه سواری در سطح ملی و فراملی پیشگام بوده و به افتخارات بزرگی نائل آمده است. نمونه برجسته آن کسب #مدال_طلا در #مسابقات_آسیایی توسط آقایان #حسین_ناطقی،#حامد_جنت و #محمد_مهدی_سلطانی بوده است.
خوشبختانه بافت جغرافیایی شهرستان ما از نظر برخورداری از آب و هوای معتدل، هموار بودن جاده ها و سرسبزی معابر فضای مطلوبی را برای علاقه مندان به این رشته ورزشی فراهم نموده و چه بسا یکی از ملاک ها برای میزبانی گلپایگان بوده است.
حضور بیش از ۲۰۰ میهمان از بهترین رکاب زنان کشور در این دوره از مسابقات فرصت طلایی برای شناساندن ظرفیت های میراث فرهنگی نظیر آثار باستانی و به ویژه
  #سنگ_نگاره_ها  را به وجود می آورد. باشد که این مسابقه ورزشی فرهنگ و تمدن ۷۰۰۰ ساله گلپایگان را که با منش پهلوانی همراه بوده و هست، به سایر هموطنان بیشتر معرفی نماید.

امام حسین(ع) در شعر نو عربی

امام حسین(ع) در شعر نو عربی

                 #آدونیس و #نزار_قبانی


 حادثه کربلا و عاشورا و مقاومت امام حسین(ع) در برابر ظلم در شعر شاعران معاصر عربی هم بسیار نفوذ کرده است.
یکی از آنان #نزار_قبانی شاعر بزرگ عربی و اهل تسنن از کشور سوریه است که در سال 1998 در لندن از دنیا رفت. شاید بتوان قبانی را مشهورترین شاعر معاصر و نسبتا نوگرا و غرب گرای عرب دانست.  قبانی چند قصیده در وصف و رثای سرور و سالار شهیدان دارد که شنیدنی هستند. مشهورترین شعر عاشورایی او با مطلع "یا لائمی حُبُّ الحُسَینِ أجَنّنا" آغاز می‌شود.

 قصیده ای که خواهید خواند از قصایدی است که در محافل شیعی عرب زبان بسیار مورد استقبال عزاداران حسینی قرار گرفته است.

شیعیان یکسره از حسین می‌گویند. این یاد تا دنیا دنیاست، مانند آتش شعله‌ور است.

گوئی روزگار مانند خون حسین که در کربلا بر زمین ریخت، هرگز ندیده و نچشیده است!

 انسان آزاده رفتار نیک را فراموش نمی‌کند؛ چرا که این فراموشی، بی‌حرمتی به حرمت‌هاست.

ای کسانی که ما را به‌ خاطر عشق به حسین ملامت می‌کنید، بدانید که این عشق در اعماق جان ما جا خوش کرده است.

ریشه جان ما از آن آبیاری شد و چنان در بدن ما روان گشته که زانوان ما از آن جان گرفته است.

چه کسی مانند او کرامت انسان را زنده کرده؟آن روز که کرامت انسان به دست ستمگران از بین رفت!

او دنیایی را در برابر حاکمانش بیدار ساخت و همین کار، چنان او را بالا برد که به عالی‌ترین جایگاه رسید.

 مقاومت، بر اثر ایستادگی او انگیزه پیدا کرد و ذلت در برابر درخشش زندگی اش ناپدید شد.

 گریه کردن بر حسین، عزت و قدرت ماست.
 با همین گریه ‌است که تا روز قیامت همبستگی خود را با شهدای کربلا جاودانه می‌کنیم.

 برای سری که قرآن می‌خواند، گریه می‌کنیم. سری که نیزه منبر اوست و این از نشانه‌های عجیب خداست!

بر دهانی گریه می‌کنیم که دندانش شکسته است. بر پیکری گریه می‌کنیم که همه چیزش را غارت کرده‌اند.

 با حسرت بر چادر دختران حرم گریه می‌کنیم  و بر جوانانی که قطعه‌قطعه شدند، گریه می‌کنیم.

    #آدونیس و رویکرد جدید به داستان کربلا

 علی احمد سعید إسبر  معروف به #آدونیس متولد ژانویه  ۱۹۳۰ در روستای قصابین، سوریه است. او شاعر، مترجم، نویسنده و منتقد سوری است و می‌توان او را یکی از اثرگذارترین و برجسته‌ترین شعرای عرب دوره مدرن شناخت.

 آدونیس با نگاهی نو به حادثه تاریخی کربلا نظر می افکند و چنان نگاه شاعرانه و زیبایی به امام حسین(ع) و شهادتش دارد که در تاریخ شعر عرب بی نظیر است.

مشهورترین شعر او در وصف امام حسین(ع)  "مرآة الشاهد" نام دارد که بدین شرح است:

وحینما استقرّتِ الرّماحُ فی حشاشةِ الحسینْ
وازّینَتْ بجسدِ الحسینْ
وداستِ الخیولُ کلّ نقطةٍ
فی جسدِ الحسینْ
واستُلبتْ وقُسِّمت ملابسُ الحسینْ،
رأیتُ کلّ حجَرٍ یحنو على الحسینْ
رأیتُ کلّ زهرةٍ تنامُ عند کتفِ الحسینْ
رأیتُ کلّ نَهْر
یسیر فی جنازة الحسین

( هنگامی که نیزه ها مانند گل در بوته زار حسین(ع) فرود می‌آمدند و بدن او را زینت می‌دادند و در این لحظه اسبان هر نقطه از بدن او را پایمال کردند و  لباسهای حسین تقسیم شد و پاره پاره.... من دیدم که هر حجره ای بر محبت حسین(ع) بنا شده است... من دیدم که هر شکوفه و  گلی روی شانه حسین خوابیده است... من دیدم که تمام نهرها از بدن مطهر حسین(ع) جاری شدند. )

در پایان مناسب می دانم رباعی مشهور شاعر معاصر ایران زنده یاد #حسن_حسینی را هم یادآور شوم

       شوریده سری که شرح ایمان می کرد
      هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد
              با نای بریده نیز بر سرنی
        تفسیر خجسته ای زِ قرآن می کرد

اِلسّلامُ عَلَیکَ یا ثارَالله وَابنَ ثارِه، وَالوِترَ الموتوُر اَشهَدُ اَنّکَ قَد اَقمتَ الصَلوه وَ آتَیتَ الزَکوه وَ اَمَرتَ بِالمَعروُف وَ نَهَیتَ عَنِ المُنکَر

روز پزشک بر کادر درمانی فداکار کشور مبارک باد

 علی اکبر جعفری، حسین جعفری
                 ابراهیم جعفری
              

 اول شهریور ماه هر سال مصادف با سالروز تولد #حکیم_ابو_علی_سینا که به #روز_پزشک معروف شده،  فرصتی به وجود می آورد تا نقش جامعه پزشکی در #توسعه_انسانی و #سلامت شهروندان مورد بررسی و بازنگری قرار گیرد.

روز پزشک تنها یادمان ابوعلی سینا نیست؛ بلکه توجه به زایندگی و جوشش فرهنگی و اجتماعی مردم ماست تا نوابغ و انسان های مستعد در پزشکی باز هم شکوفا شوند؛ از این رو این سرمشق را تنها نباید در لابلای سطرها و متن های تاریخی جست و جو کرد و به صورت موزه ای با آن مواجه شد.

 گردش روزگار و سیر اتفاق های پیش بینی نشده، میزان اثربخشی هریک از اصناف را در جامعه به وضوح نشان می دهد؛ کما این‌که با اپیدمی ویروس هولناک و مهلک کووید ۱۹ از ابتدای اسفند ماه ۱۳۹۸ تا کنون، جامعه پزشکی ایران در آزمون سخت و دشوار مبارزه با کرونا بسیار خوش درخشید و اعضای آن به عنوان مدافعان سلامت،  پرچم دار توسعه پایدار و انسانی کشور شده اند.

 همدلی شبکه بهداشت و درمان ایران با مبتلایان به ویروس کووید ۱۹ طی شش ماه گذشته به حدی بود که ۱۶۴ نفر از کادر درمانی بیمارستان های مناطق مختلف کشور در حین انجام وظیفه جان خود را فدا نموده و به میثاقی که در سوگند نامه حرفه شریف پزشکی متعهد شده بودند، وفادار ماندند. به روح بلند این شیفتگان خدمت درود می فرستیم و از خداوند متعال علو درجات شان را مسئلت می نماییم.

 با گرامی داشت یاد و نام حکیم ابوعلی سینا، روز پزشک را به کلیه پزشکان، دندان پزشکان، داروسازان، پیراپزشکان،پرستاران، دانشجویان شاخه های مختلف رشته پزشکی، بهیاران و سایر عزیزانی که به اشکال گوناگون یاری دهنده کادر درمان در تمام مراکز درمانی کشور بوده اند، صمیمانه تبریک و تهنیت عرض نموده، توفیق روزافزون شان را از حضرت باریتعالی خواستاریم.