امام حسین(ع) در شعر نو عربی

امام حسین(ع) در شعر نو عربی

                 #آدونیس و #نزار_قبانی


 حادثه کربلا و عاشورا و مقاومت امام حسین(ع) در برابر ظلم در شعر شاعران معاصر عربی هم بسیار نفوذ کرده است.
یکی از آنان #نزار_قبانی شاعر بزرگ عربی و اهل تسنن از کشور سوریه است که در سال 1998 در لندن از دنیا رفت. شاید بتوان قبانی را مشهورترین شاعر معاصر و نسبتا نوگرا و غرب گرای عرب دانست.  قبانی چند قصیده در وصف و رثای سرور و سالار شهیدان دارد که شنیدنی هستند. مشهورترین شعر عاشورایی او با مطلع "یا لائمی حُبُّ الحُسَینِ أجَنّنا" آغاز می‌شود.

 قصیده ای که خواهید خواند از قصایدی است که در محافل شیعی عرب زبان بسیار مورد استقبال عزاداران حسینی قرار گرفته است.

شیعیان یکسره از حسین می‌گویند. این یاد تا دنیا دنیاست، مانند آتش شعله‌ور است.

گوئی روزگار مانند خون حسین که در کربلا بر زمین ریخت، هرگز ندیده و نچشیده است!

 انسان آزاده رفتار نیک را فراموش نمی‌کند؛ چرا که این فراموشی، بی‌حرمتی به حرمت‌هاست.

ای کسانی که ما را به‌ خاطر عشق به حسین ملامت می‌کنید، بدانید که این عشق در اعماق جان ما جا خوش کرده است.

ریشه جان ما از آن آبیاری شد و چنان در بدن ما روان گشته که زانوان ما از آن جان گرفته است.

چه کسی مانند او کرامت انسان را زنده کرده؟آن روز که کرامت انسان به دست ستمگران از بین رفت!

او دنیایی را در برابر حاکمانش بیدار ساخت و همین کار، چنان او را بالا برد که به عالی‌ترین جایگاه رسید.

 مقاومت، بر اثر ایستادگی او انگیزه پیدا کرد و ذلت در برابر درخشش زندگی اش ناپدید شد.

 گریه کردن بر حسین، عزت و قدرت ماست.
 با همین گریه ‌است که تا روز قیامت همبستگی خود را با شهدای کربلا جاودانه می‌کنیم.

 برای سری که قرآن می‌خواند، گریه می‌کنیم. سری که نیزه منبر اوست و این از نشانه‌های عجیب خداست!

بر دهانی گریه می‌کنیم که دندانش شکسته است. بر پیکری گریه می‌کنیم که همه چیزش را غارت کرده‌اند.

 با حسرت بر چادر دختران حرم گریه می‌کنیم  و بر جوانانی که قطعه‌قطعه شدند، گریه می‌کنیم.

    #آدونیس و رویکرد جدید به داستان کربلا

 علی احمد سعید إسبر  معروف به #آدونیس متولد ژانویه  ۱۹۳۰ در روستای قصابین، سوریه است. او شاعر، مترجم، نویسنده و منتقد سوری است و می‌توان او را یکی از اثرگذارترین و برجسته‌ترین شعرای عرب دوره مدرن شناخت.

 آدونیس با نگاهی نو به حادثه تاریخی کربلا نظر می افکند و چنان نگاه شاعرانه و زیبایی به امام حسین(ع) و شهادتش دارد که در تاریخ شعر عرب بی نظیر است.

مشهورترین شعر او در وصف امام حسین(ع)  "مرآة الشاهد" نام دارد که بدین شرح است:

وحینما استقرّتِ الرّماحُ فی حشاشةِ الحسینْ
وازّینَتْ بجسدِ الحسینْ
وداستِ الخیولُ کلّ نقطةٍ
فی جسدِ الحسینْ
واستُلبتْ وقُسِّمت ملابسُ الحسینْ،
رأیتُ کلّ حجَرٍ یحنو على الحسینْ
رأیتُ کلّ زهرةٍ تنامُ عند کتفِ الحسینْ
رأیتُ کلّ نَهْر
یسیر فی جنازة الحسین

( هنگامی که نیزه ها مانند گل در بوته زار حسین(ع) فرود می‌آمدند و بدن او را زینت می‌دادند و در این لحظه اسبان هر نقطه از بدن او را پایمال کردند و  لباسهای حسین تقسیم شد و پاره پاره.... من دیدم که هر حجره ای بر محبت حسین(ع) بنا شده است... من دیدم که هر شکوفه و  گلی روی شانه حسین خوابیده است... من دیدم که تمام نهرها از بدن مطهر حسین(ع) جاری شدند. )

در پایان مناسب می دانم رباعی مشهور شاعر معاصر ایران زنده یاد #حسن_حسینی را هم یادآور شوم

       شوریده سری که شرح ایمان می کرد
      هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد
              با نای بریده نیز بر سرنی
        تفسیر خجسته ای زِ قرآن می کرد

اِلسّلامُ عَلَیکَ یا ثارَالله وَابنَ ثارِه، وَالوِترَ الموتوُر اَشهَدُ اَنّکَ قَد اَقمتَ الصَلوه وَ آتَیتَ الزَکوه وَ اَمَرتَ بِالمَعروُف وَ نَهَیتَ عَنِ المُنکَر