جهل مُرَکّب

#جهل_مُرَکّب
#قطع_درخت_بلوط_چهار_صد_ساله
#ارزش_یک_درخت
#توسعه_پایدار


یک راننده متخلف به دلیل سرعت غیرمجاز از سوی پلیس راهور جاده باشت به گچساران جریمه شد. او همان شب به آنجا بازگشت و #درخت_بلوط_۴٠٠_ساله‌ای را که روزها ماموران زیر سایه آن مستقر می‌شدند، قطع کرد تا از مجریان قانون انتقام بگیرد!
  وقتی این خبر را در شبکه های اجتماعی خواندم ، بر خود لرزیدم و این سوًال در ذهنم ایجاد شد که چرا یک شهروند ایرانی به جای احترام به قانون ، از سر لجبازی و جهل اقدام به قطع این درخت که می توانست نماد فرهنگ و تمدن و نیز حرمت گذاری ، حفاظت و صیانت اجداد ما  از درخت قلمداد گردد ،  این عمل جاهلانه را انجام می دهد؟  از این رو بی درنگ به یاد این بیت از شعر حضرت مولانا افتادم که فرمود :

                                             

       آن کس که نداند و نداند که نداند
          در جهل مُرکّب ابدالدهر بماند
   
       بنابر تحقیق یکی از استادان دانشگاه کلکته هندوستان ، #ارزش_یک_درخت با عمر متوسط ۵۰ سال با احتساب اکسیژنی که تولید می کند ، گاز کربنیکی که از هوا می گیرد ، میزان خاک و آبی که در زمین حفظ می کند و حتی محاسبه ارزش اقتصادی خانه پرندگان در آن درخت و ... حدود ۲۰۰ هزار دلار می باشد. با این توصیف باید به خاطر قطع این درخت که نشانی از قدرت خداوند و مظهر علاقه نسل های متمادی ایرانیان به حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست می باشد، خون گریست.
    ای کاش در درس های مقاطع مختلف آموزش ابتدایی ، دبیرستان و حتی مراکز آموزش عالی #آموزش_های_زیست_محیطی را جدّی می گرفتند و سازمان های مردم نهادی را که در این زمینه فعالیت دارند ، مورد حمایت قرار می دادند.
   به نظر اینجانب اکنون که کشور ما به دلیل فرسایش منابع طبیعی اعم از جنگل ، مرتع ، آب ، خاک و ... با آسیب جدی مواجه گردیده و بی توجهی به #توسعه_پایدار  زندگی نسل فعلی و آینده را به مخاطره افکنده ، شایسته است که سخنرانان ماه های محرم و صفر و نیز رهبران فکری که در جامعه از نفوذ کلام برخوردارند ، در تریبون های مردمی نسبت به حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست #آگاه_سازی نموده ، #تنویر_افکار_عمومی را در دستور کار خود قرار داده و روشنگری کنند. این اتفاق به قدری دردناک است که جز " جهل مرکب " هیچ صفتی برازنده آن نیست و به نظر اینجانب در صورتی که صدها نهال در آن منطقه توسط فرد خاطی کاشته شود ، شاید  بتواند مرهمی بر شکستگی دل طبیعت و مردم ؛ به ویژه دوست داران محیط زیست باشد.  از این رو جا دارد با حافظ بزرگ‌ هم صدا شویم و فریاد برآوریم :

    جای آن است که خون موج زند در دل لعل        
       زین تغابن که خزف می شکند بازارش

                                                               

شب های تاسوعا در منزل حاج عباس مهاجری

               " السلام علیک یا اباعبدالله "

         عباس یعنی تا شهادت یکه تازی
         عباس یعنی عشق یعنی پاکبازی
         جوشیدن بحر وفا معنای عباس
       لب تشنه رفتن تا خدا معنای عباس
      بی دست با شاه شهیدان دست دادن
      بی سر به راه عشق و ایمان سرنهادن
      بی لب نهادن لب به جام باده عشق
        بی کام نوشیدن تمام باده عشق
        این است مفهوم بلند نام عباس
       در ساحل بی ساحلی آرام عباس

همه افرادی که حاج عباس مهاجری را می شناسند  ، بر این باورند که ایشان در مسیر اعتقادات خود ثابت قدم و استوار است. از ویژگی های برجسته این انسان دوست داشتنی عشق به اهل بیت عصمت و طهارت ( ع ) و به ویژه ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل  العباس ( ع ) است. دلیل این ادعا فضای شکوهمندی است که در شب های تاسوعا در بیت شریف ایشان به وجود می آید و مردم در صف های طولانی در انتظار می مانند تا از غذای نذری  ( آب گوشت ) میل کنند. جناب حاج عباس هم با اخلاص و از سر صدق و صفا از میهمانان استقبال و پس از صرف غذا با شایستگی تمام آنان را بدرقه می کند.  تا آنجا که به خاطر می آورم ، تکیه کلام این بزرگوار به میهمانان و عزاداران حسینی هنگام تشکر و قدردانی همواره این است که : " شما میهمان باب الحوائج حضرت ابوالفضل (ع) هستید و من هیچ کاره ام و ... "
   اگر به افرادی که در صف انتظار صرف شام هستند ، دقت کنید از همه اقشار اعم از بازاری ، پزشک ، کارگر ، مهندس ، رئیس اداره ، کارمند  و ... نه تنها از شهر ؛ بلکه از روستاها و شهرهای مجاور وحتی اصفهان و تهران و ... نیز حضور دارند و جالب توجه این که در مراحل مختلف طبخ غذا ، پذیرایی و شستشوی ظرف ها و ... نیز ترکیبی  از اقشار ذکر شده مشارکت دارند. شاید بتوان گفت از ابتدای ماه محرم که مقدمات ضیافت شب تاسوعا فراهم می شود ، شور و تحرک زیبایی در میان  آشنایان ، همسایگان و داوطلبان کمک برای این اطعام به وجود می آید ؛ ضمن این که کمک های مادی مردم به این ضیافت جای خودش را دارد.
       البته مشابه این برنامه در سراسر ایران و حتی خارج از کشور ( در میان شیعیان ) و از جمله زادگاه ما فراوان است. به عنوان مثال در تهران اقلیت های مدهبی ؛ به ویژه ارامنه برای دستیابی به غذای نذری عباس ابن علی ( ع ) سر و دست می شکنند و با ارادتی که به آن حضرت دارند ، حتی عزاداری می کنند!  به گونه ای که نمایش سوگواری آنان را  سیمای جمهوری اسلامی ایران بارها نمایش داده است.
    نکته ای که در منزل باصفای حاج عباس مهاجری در شب های تاسوعا جالب توجه است ، #استفاده_حداقلی از #ظرف_های_یک_بار_مصرف است که می تواند برای سایرین الگو باشد ؛ زیرا پس از پایان این ضیافت همه ظرف های یک بار مصرف با کمک پاکبانان ایثارگر و زحمت کش زادگاه مان جمع آوری شده و به مراکز انباشت ضایعات شهرداری تحویل داده می شود. واقعا رنج آور است که در دهه اول محرم و به ویژه تاسوعا و عاشورا شاهد انباشتگی ظرف های یک بار مصرف در حاشیه پیاده روها و جوی های خیابان ها باشیم و ... در حالی که ثابت شده است تجزیه مواد پلاستیکی در طبیعت ۲۵۰ الی ۵۰۰ سال طول کشیده و به شدت تخریب کننده محیط زیست می باشد.         خوشبختانه در #پویش_محرم_بدون_پلاستیک که توسط دوست داران طبیعت و فعالان محیط زیست در کشور از استان خوزستان آغاز شده است ، جمعی از جوانان که اکثر آنان را بانوان تشکیل می دهند ، با در دست داشتن پلاکاردهایی با مضمون لزوم " پاک نگاه داشتن زمین از آلودگی ها و به ویژه مواد پلاستیکی نظیر ظرف های یک بار مصرف و ... "  در مقابل هیات های عزاداری ، آگاه سازی می کنند. از این رو جا دارد انجمن های مردم نهاد زیست محیطی گلپایگان هم در روزهای تاسوعا و عاشورا با اقتباس از این پویش ، #فرهنگ_سازی کنند. 
     امیدواریم چراغ خانه و کاشانه حاج عباس مهاجری که در همه اوقات ؛ بخصوص در شب های تاسوعا کانون صفا و عشق به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت ( ع ) بوده و همه عاشقان حسینی را در مدار جاذبه اش قرار می دهد ، همواره منور و پرفروغ باشد. سلامتی و طول عمر باعزت ایشان و خانواده محترم شان و نیز   دست اندرکاران این سنت حسنه را از خداوند متعال مسئلت می نماییم.