کار ستودنی رشیده طلیب نماینده فلسطینی الاصل کنگره آمریکا*

* کار ستودنی رشیده طلیب نماینده فلسطینی الاصل کنگره آمریکا* 

 _* شعار «جنایتکار جنگی» جلوی چشمان نتانیاهو در کنگره آمریکا*_ 

 _ علی ورامینی دبیر گروه فرهنگی روزنامه هم میهن_ 

 *رشیده طلیب نماینده فلسطینی الاصل و قانونگذار دموکرات* هنگام سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکا، تابلویی که روی آن « *جنایتکار جنگی* » نوشته شده بود را، بالا گرفت.

 در حالی که بیش از ۸۰ نماینده دموکرات سخنرانی نتانیاهو را تحریم کردند، رشیده طلیب با حضور در  کنگره به سخنان «جنایتکار جنگی» اعتراض کرد.

 *این نماینده مسلمان که با یک چفیه به دور گردن و همچنین سنجاق پرچم فلسطین نشسته بود، با یک مهمان دعوت شده به نام هانی المدحون فلسطینی همراه بود که بیش از ۱۵۰ نفر از اعضای خانواده بزرگ خود را از زمان آغاز جنگ غزه از دست داده است.* 

 هنگامی که نتانیاهو در کنگره حضور داشت و نمایندگان به پاس این حضور کف می‌زدند و هورا می‌کشیدند، رفح و خان یونس زیر بمباران بود.

  نمایندگان کنگره برای نزدیک به ۴۰ هزار نفری که نتانیاهو در غزه کشته است و عمده این کشته‌شدگان زن و کودک بودند، دست می‌زدند!!! آنان مردی را تشویق می‌کردند که *دادگاه لاهه* یعنی دادگاه مورد وثوق خودشان، او را به جنایت جنگی متهم کرده است. آیا از همه این ها بی‌خبر بودند؟ حتماً که نه. دست و هورای آنها اتفاقاً برای همین است که بگویند ما با علم به همه این ها، در این جنایت همراه تو هستیم و تا انتها هم از تو حمایت خواهیم کرد.

 *نچه در کنگره آمریکا اتفاق افتاد، یک بی‌اعتنایی بزرگ به اخلاق و حقوق بشر در دنیای جدید بود؛ انگار مجلس بزمی که برای ذبح کردن تمام ارزش‌های بشری برپا شده بود.* 

 در این میان یکی در بین صدها تن، یک تنه، مصم و استوار، با خشم و غضب با پلاکاردی در دست و شعارهایی خلاف همه آن چند صد نفر دیگر، همچون خاری در چشم میهمان نامحترم بود. 

 *«رشیده طلیب» نماینده فلسطینی‌تبار کنگره آمریکا قلندری بود که یک‌تنه در آن بزم نامبارک به دل سیاهی زده بود. نه حتی مثل «برنی سندرز» که اعتراضش را با نبودنش نشان داده بود، بلکه با بودنش می‌خواست که پرتاب نوری شود در دل آن سیاهی مطلق. که شد. طلیب ترجیح داده بود باشد و نماینده همه آنهایی شود که در این چند ماه توسط میهمان آدم‌کش از زندگی ساقط شده بودند.* 

 * از بُعد سیاسی و اجتماعی کار رشیده طلیب، کارستان بود.* 

گر او هم چون سندرز و دیگرانی که نیامدند، اعتراض خود را با فقدانش نشان داده بود، هرگز چنین تاثیری نمی‌گذاشت.

  سوای این ها کار طلیب در حوزه فردی هم کاری سترگ بود.

 *این سنت همه آزادگان تاریخ است که نه به تعداد مخالفان‌شان فکر می‌کنند، نه به قدرت‌شان و نه به آینده‌ای که از پس حقیقت‌جویی برایشان رقم خواهد خورد. آنان به حکم وظیفه در لحظه، آن کاری را می‌کنند که باید. فقط یک خودِ پخته‌شده می‌تواند در آن هیاهو و میان صدها تن دیگر که مشغول مصلحت‌اندیشی صرف هستند، چنین کند.* 

 انگار رشیده طلیب رند عالم‌سوز آن محفل بود. رندی که فکر نمی‌کند ممکن است زندگی سیاسی‌اش بعد از این به کلی ساقط شود؛ رندی که حتی می‌توانست آن روز نیاید و اصلاً خود را درگیر چنین وضعیتی نکند؛ اما آمد و نشان داد که زهره شیر دارد. 

 بودن یک زن رنگین‌پوست خاورمیانه‌‌ای در کنگره خودش به تنهایی به معنی مواجهه با یک هیمنه سهمگین از مخالفت و مقاومت است. 

دفاع طلیب از مظلوم برایش بی‌هزینه هم نبوده است، همین چند وقت پیش مجلس نمایندگان قطعنامه‌ای برای وادار به سکوت کردن او تصویب کرد.

 *مصلحت را فدای حقیقت کردن کار کوچکی نیست. متاسفانه آن همه سازوکار، نهاد و تلاش‌های چند صدساله برای کرامت حقوق انسانی در کنگره آمریکا به پای نتانیاهو ذبح شد.* 

 *اگرچه آن سازوکار هم حریف این همه پلیدی نشد، اما دل خوش کنیم به همین لحظات انسانی‌ای که نام‌هایی چون طلیب رقم می‌زنند و آدمی را به آدمیت دلخوش می‌کنند.* 

                                                     _ابراهیم جعفری_