مدیری از تبار صداقت و عشق،به بهانه تودیع جناب آقای #حاج_محمد_منعمی از ریاست آموزشکده فنی، حرفه ای گلپایگان

ابراهیم جعفری:

 مدیری از تبار صداقت و عشق

 به بهانه تودیع جناب آقای #حاج_محمد_منعمی از ریاست آموزشکده فنی، حرفه ای گلپایگان

 ابراهیم جعفری

 دهکده جهانی

@dehkade_jahan

 گذر زمان آیینه تمام نمای مجاهدت ها، مقاومت ها و کنش‌گری های انسان های وارسته ای است که آرمان خواهانه زندگی می کنند و در مسیر دستیابی به اهداف، همه استعداد و توان خود را به کار می گیرند.

خدای بزرگ را سپاسگزاریم که در زادگاه ما اغلب مدیران دهه های اخیر که از رویش های دوران دفاع مقدس هستند، سهمی به سزا در ایجاد تحولات روستاها و شهر داشتند که در این راستا عملکرد جناب آقای حاج محمد منعمی برجستگی ویژه ای دارد و یادآوری عوامل موثر در آن خالی از لطف نیست. 

 عزیمت به جبهه های نبرد از ۱۳ سالگی و حضور در عملیات رمضان، محرم، والفجر مقدماتی، والفجر ۴، والفجر ۸ و کربلای ۵ به عنوان نیروی پیاده و خط شکن که با جانبازی و مصدومیت  شیمیایی همراه بود و نیز شش ماه شرکت در جنگ های پارتیزانی برون مرزی در لشکر ۹ بدر  مجاهدین عراقی ( ظفر ۲ )، روحیه خلاقیت و تحول خواهی را در آقای منعمی آن چنان نهادینه ساخت که بتواند با اتکا به آن در سایر عرصه ها نیز بن بست شکن باشد.

 پس از پایان جنگ با قبول مسئولیت های جدید در آموزش و پرورش گلپایگان که به معاونت اداری، مالی و پشتیبانی منتهی شد، به عنوان بازوی قوی مدیریت، نقش قابل توجهی در بهسازی و نوسازی مدارس، تامین نیازهای دانش آموزان بی بضاعت و به ویژه جلب اعتماد خیران در جهت گسترش و تجهیز فضاهای آموزشی و ... ایفا کرد.

این پیشینه درخشان در کنار اخلاق حسنه، وسعت نظر، سختکوشی، مسئولیت پذیری، توان برقراری ارتباط موثر با  اقشار مختلف، حرکت بر محور برنامه و نگاه راهبردی، مثبت اندیشی و ... از او مدیری توانمند ساخت تا در آموزشکده فنی، حرفه ای گلپایگان سال های متمادی جریان ساز یک نهضت علمی باشد.

 بدون تردید توسعه آموزش و پرورش و آموزشکده فنی، حرفه ای گلپایگان طی سال های اخیر مرهون مساعدت های خیران آگاهی است که به یاری مسئولان شتافته اند. 

از سوی دیگر جلب اعتماد خیران در شرایطی که متاسفانه در کشور ما سرمایه اجتماعی در معرض تهدید می باشد، هنر بزرگ‌ مدیرانی مانند آقای منعمی است که توانستند رتبه نخست را در جذب آنان در استان اصفهان به خود اختصاص دهند.

جذب  ۴ میلیارد تومانی در دهه ۸۰ توسط جناب آقای حاج محمد خوشنویسان مدیر وقت آموزشکده و ۶ میلیارد تومانی در دهه ۹۰ از خیران، نشانگر نفوذ مردمی مدیران و در عین حال خردورزی مردم فرهنگ دوست زادگاه مان است که به این مرکز دانشگاهی عشق می ورزند. یکی از خیران به آقای منعمی اظهار داشته بود: « براین باور است که هرگاه آموزشگاهی به روی مردم گشوده شود، زندانی بسته خواهد شد. »

آقای منعمی در سخنرانی روز تودیع شأن خاطرنشان ساختند که در فاصله یک دهه تعداد رشته های آموزشکده از ۴ به ۱۲؛ یعنی سه برابر  و تعداد دانشجویان از ۴۰۰ به ۸۵۰؛ یعنی حدود دو برابر رسیده است.

علاوه بر آن در حوزه پژوهش که در استان دارای رتبه اول یا دوم بودیم، با تولید بیش از ۲۰ نوع کالای قابل عرضه، در زمینه کارآفرینی بالنده شدیم. ایشان با تأکید بر این که تعداد دانش آموختگان رشته های مهندسی به حد اشباع رسیده، نیاز به کارآفرینان در قامت تکنسین را از جمله نیازهای بنیادی کشور برشمرده و ظهور کارآفرینان را دستاورد مهم آموزشکده قلمداد نمود.

اینجانب که سعادت حضور در مراسم تودیع آقای منعمی و معارفه آقای اشراقی را نداشتم، پس از دریافت فایل صوتی مراسم از سوی مجریان برنامه و گوش سپردن به سخنرانی های ایراد شده، به این دریافت رسیدم که در سیر تطور آموزشی گلپایگان از دهه ۱۳۷۰ تا کنون، با کنش‌گری مدیران جهادی جهش قابل ملاحظه ای در جهت اعتماد سازی و طراحی نظامی نوین ایجاد گردیده که نماد بارز و مشخص آن آقای منعمی است.

او با یک چشم به شتابندگی تاریخ و سرعت بالای تغییرات جهانی و با یک چشم به واقعیت های بومی و محلی نظر افکند و خدمت به مردم را تداوم بخشید؛ به عبارت دیگر جهانی اندیشید و بومی عمل کرد.

 پس از گوش فرا دادن به سخنان جناب آقای حاج حبیب الله جمالی ریاست پیشین آموزش و پرورش گلپایگان که سجایا و خصلت های ارزنده ایشان را بیان کرد و همچنین بیان سرشار از اخلاص آقای منعمی، از این که گلپایگان دارای چنین چهره های فداکار، میهن دوست و بی ادعایی است، احساس سربلندی کردم؛ به همین دلیل پس از تأمل فراوان تیتر این یادداشت را با الهام از سخنان مجری محترم برنامه جناب آقای محرابی مدیری از تبار صداقت و عشق انتخاب کردم. 

 با آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون آقای منعمی که فرازی جدید از کنش‌گری را در حیات پربار خود آغاز می نمایند و عرض تبریک به جناب آقای اشراقی این بیت شعر را از حضرت حافظ تقدیم دوستان می کنم:

کاروانی که بود بدرقه اش لطف خدا

به تجمل بنشیند به جلالت برود