خانه نشینی را به فرصت تبدیل کنیم

    تحرک جغرافیایی از خصوصیت های برجسته انسان معاصر به شمار می رود. این ویژگی از انقلاب صنعتی تا کنون که به عصر
 " جهانی شدن " معروف گردیده ، همواره رو به افزایش بوده است. در این راستا شهرها کانون تحرک و تجمع مردم در خیابان ها، مراکز خرید ، پارک ها ، و ...و نمادی از تحرک و پویایی انسان به شمار می روند. بنابراین پذیرش درخواست دولت ها از سوی مردم برای عدم حضور در بازار ، خیابان و مکان های عمومی ( به دلایل مختلف ) در مقاطعی از تاریخ امری سخت ودشوار می باشد.

    در شرایط کنونی که نشستن در خانه و حضور حداقلی در بیرون ، از سوی مراجع ذیربط برای مقابله با ویروس هولناک #کرونا توصیه می گردد و در برخی از شبکه های اجتماعی به طنز نوروز سال ۱۳۹۹ به " دوری و دوستی " تعبیر شده ، می توان از منظر #مدیریت_استراتژیک ، این موضوع را بررسی و راهکار مناسب را اتخاذ کرد.  مدیریت استراتژیک تاکید می کند با تغییرات سریع و شتابدار جوامع که ناشی از گسترش تکنولوژی ، افزایش میزان تحصیلات ، مهاجرت های وسیع و ... می باشد ،  احتمال دستیابی به اهداف بلند مدت به دلیل ورود متغیرهای جدید و ناشناخته بسیار کم است. نمونه مشخص آن  ورود همین میهمان ناخوانده ویروس کرونا است که بسیاری از معادلات را تحت الشعاع  قرار داده و از قبل قابل پیش بینی نبوده است. بنابراین در چنین شرایطی بهترین اقدام تبدیل نقاط ضعف به #قوت و تهدید ها به #فرصت است.

  این روزها اغلب دوستان که خانه نشین شده اند ، با تماس تلفنی می خواهند از خستگی حضور در خانه بکاهند که پسندیده و مطلوب است. در آستانه سال نو ، خانه تکانی و غبار زدایی از منزل نیز اعضای خانه را مشغول می سازد ؛ اما به نظر من می توان با سه اقدام زیر  ایجاد فرصت نموده و از اتلاف زمان جلوگیری کرد.

الف :  مطالعه و پژوهش

   کتاب ها و مجله هایی در کتابخانه شخصی ما موجود است که تا کنون مطالعه نکرده ایم. از این رو می توان با خواندن آن ها بخش قابل توجهی از اوقات خود را پر کنیم. آقای سعید حجاریان در یادداشتی نوشته است : " من افرادی را می شناسم که سال هاست از تهران کوچ کرده و به روستاهای دوردست نقل مکان کرده اند تا هم از دسترسی آشنایان و خبرنگاران و ... دور باشند و هم بتوانند به مشاغلی مانند ترجمه و تالیف بپردازند. آنان از زندگی خود راضی اند و می گویند زندگی شهری و صنعتی به همراه ترافیک و آلودگی مال شما! ما خودمان را قرنطینه می کنیم و به کارهای خود می رسیم. " در عین حال تاکید می کند این رویکرد تنها برای کسانی امکان پذیر است که از طریق آثار قلمی شان امرار معاش می کنند. بدیهی است این مورد برای یک کارگر یا خرده فروش که برای تهیه لقمه نانی به تهران و سایر شهرستان ها آمده ، بی معنی است.

ب : گفت و گوی اعضای خانواده با یکدیگر

  در زندگی امروز اقتضای شغلی پدران و مادران و تغییر سبک زندگی ، فاصله بین نسلی به وجود آورده ؛ به گونه ای که اشتراکات معنایی بین والدین و فرزندان اندک بوده و گویی درک متقابلی وجود ندارد. از سوی دیگر دسترسی کوچک و بزرگ خانواده به گوشی های هوشمند،  میزان " گفت و گو " را به عنوان اکسیر حیات بخش تفاهم و دوستی  به کمترین میزان در خانواده ( به طور متوسط ۱۵ دقیقه در هر شبانه روز ) رسانده است. بنابراین  قرنطینه خانگی فرصتی مناسب برای  " گفت و گو " میان والدین و بچه ها ایجاد می نماید تا بر قوام و استحکام بنیان خانواده بیفزاید.

ج : تفکر و بازنگری

  اغلب افراد به دلیل غرق شدن در کار و فعالیت اجرایی ، امکان تفکر و اندیشه ورزی را از دست داده اند ؛ در حالی که به عنوان مسلمان بر این باوریم که " یک ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت برتر است."
  در دعای تحویل سال نیز که خواسته ما از خداوند متعال "حوِّل حاَلنا اِلی اَحسَنِ الحال " می باشد ،  تفکر و بازنگری در آنچه تا کنون انجام داده ایم را باید به عنوان پیش شرط اساسی تحقق آن قلمداد کنیم.

    بدون تردید روزهای سخت کرونایی سپری خواهد شد و به خواست خدا با همدلی و همبستگی ملی این بحران را پشت سر خواهیم گذارد. به قول دکتر مقصود فراستخواه ایران از مخاطرات بزرگ تر از بحران کرونا هم عبور کرده و همچنان پابرجامانده است.

   ضمن اظهار همدردی با خانواده های مصیبت دیده و آرزوی شفای مبتلایان ، جا دارد به پزشکان و پرستاران در بیمارستان های سراسر کشور که این روزها مانند فرشته نجات ، خود را به خطر افکنده و از جان هموطنان مراقبت می نمایند و نیز به پاکبانان و مامورانی که با ضد عفونی نمودن اماکن عمومی از شیوع این ویروس خطرناک جلوگیری می کنند ، از صمیم قلب درود بفرستیم و از خداوند متعال برای آمرزش افرادی از کادر پزشکی بیمارستان ها که در مسیر خدمتگزاری به مردم جان به جان آفرین تسلیم نمودند ، طلب آمرزش و مغفرت نماییم.